Tot mijn favoriete beelden horen de balloons van Jeff Koons. Het zijn de bekende ballonnenbeesten die mensen op straat verkopen aan kinderen, maar dan meters groot en superglanzend uitgevoerd. Je zou kunnen zeggen dat hij twee kitsch-elementen bij elkaar brengt. Zo wordt het über-kitsch. Als kunst ontregelt, verwart, wakker schudt, dan doen deze balloons van Jeff Koons dat zeker. Dan is schoonheid niet het ‘aangename gevoel’ opwekkende beeld, maar een schok-teweegbrenger, een bewustmaker, een bevrijder zelfs.
En dat is kunst, naar mijn mening, altijd geweest en zo is kunst ook altijd bedoeld. Na het zien van zulke overweldigende schoonheid zijn we niet meer dezelfde, is onze blik op de wereld veranderd, ja, zijn we zelf veranderd. De balloons van Koons reflecteren alles wat er zich in de omgeving ervan bevindt. Het glimmende object laat de ‘hele wereld’ zien, verenigd in zijn kitsch. Alles toont het, zonder onderscheid. We hoeven er niet over te oordelen, alles is er gewoon. Mooi of niet mooi, mee eens of niet, groot of klein. Het maakt me weer eens bewust van mijn wereld, van onze wereld, waarin ik steeds bezig ben te oordelen, af te wegen of ik het ergens mee eens ben of niet, goedkeur of afkeur. Misschien is dit wel wat Jeff Koons mij wil zeggen, ons allemaal wil meegeven: oordelen brengen ons niet verder in de wereld, omdat we van daaruit elkaar gaan bestrijden. We zijn allemaal anders, alles is anders, we hebben allemaal een andere kijk op de wereld. Als we dat eerst maar eens gewoon zien, zonder direct daar een mening of oordeel over te hebben, worden we, denk ik, vriendelijker en rustiger, opener en vrijer. Dat wens ik iedereen toe, van fundamentalist tot vrijdenker

gepubliceerd op 13 februari 2015