E.K.’s en W.K.’s maken een oranje emotie in me los. Ik bak verrukkelijke oranje kwarktaarten, plant oranje viooltjes in de geveltuin, steek oranje vlaggetjes in de plantenbakken op het balkon, een oranje bril gaat op en een shirt van dezelfde kleur gaat aan. En dan hebben ‘we’ nog niet eens gespeeld, laat staan een pot gewonnen. Jaarlijks op 30 april doe ik het dunnetjes over. Het zien van koningin Beatrix in de nasleep van tragische gebeurtenissen was een symbolisering van ons medeleven. Andere oranje gevoelens werden op dergelijke momenten van ons meester gemaakt. De nabijheid van de majesteit is door veel mensen gezien als een erkenning voor wat ze hadden meegemaakt en als steun ervaren.
In aanloop naar de abdicatie merkte ik dat er niet zo veel oranje sentimenten bij mij waren. Waardoor kwam dat? Dit was toch van alle Koninginnedagen het summum? Koninginnedag is positief. Er is saamhorigheid, gezelligheid en ontspanning tijdens een vroege voorjaarsdag met al een lekker zonnetje. Het genereert blijde wij-gevoelens. En dit jaar met een flinke extra toef in de vorm van een troonafstand en aanvaarding.
Wanneer de ouders van Jaap met pensioen gaan neemt hij, de oudste zoon, het boerenbedrijf over. Hij was tot dat moment een soort van eerste knecht en kon ervaring opdoen voor de positie die hem later ten deel zou vallen. Vanaf zijn geboorte was er niet alleen de hoop dat hij de boerderij zou overnemen of de verwachting maar de verplichting. We zijn allemaal blij dat hiervan geen sprake meer is in Nederland. Zou de dochter van Jaap tegen haar juf zeggen dat zij later het bedrijf over moet nemen dan zou ze in ieder geval haar wenkbrauwen fronsen en misschien de ouders op school uitnodigen voor een gesprek hierover wanneer de contouren van het moeten zichtbaar worden.
De positie van Willem-Alexander en Amalia werd op 30 april j.l. bijzonder zichtbaar. Het besef dat ze in een gesloten en vooraf voor hen gecreëerd levensontwerp te leven en naar te leven hebben is misschien wel de bron voor de bescheiden oranje gevoelens dit jaar. Ik kan er met mijn pet niet bij.
In dé toespraak van Maxima, toen prinses en nu koningin, houdt ze een pleidooi voor het beeldverbod. We moeten de ruimte nemen voor onze zelf-schepping en ons daarbij niet laten leiden door gestolde beelden die ons onze vorming en daarmee onze toekomst ontzeggen. Dé Nederlander bestaat niet en dé koning ook niet (alhoewel?), maar de koning wel. Is dat niet merkwaardig? Koning Willem-Alexander wens ik veel plezier en ook heil & zegen toe. Zijn troonaanvaarding heeft bij mij dubbele oranje gevoelens losgemaakt.
gepubliceerd op 2 mei 2013