In de oosterse kerken het belangrijkste feest van het jaar. Tenslotte moeten wij het met onze geestdrift doen in dit leven. Enthousiasme voor de goede zaak. Energie om het leven voor elkaar en onszelf mooi te maken. Inzicht in wat goed is en wat niet.

Met Pinksteren krijgen Jezus’ volgelingen de Geest. De oosterse kerken leggen een fascinerend verband met de Babylonische spraakverwarring. De torenbouwers – hoe actueel, letterlijk en overdrachtelijk – meenden daarboven God van zijn troon te kunnen stoten. Om in zijn plaats zélf voor ‘godje’ te spelen. Maar nee, door verdelende spaakverwarring, door langs elkaar te leven, lukte dat niet. Die Babylonische spraakverwarring wordt gespiegeld in het pinksterverhaal. Wat toen negatief was, wordt nu het positieve tegendeel. Verdeeldheid wordt eenheid.

Eenheid. Kom d’r maar ’s om. Zelfs in een tijd waar communicatie alles is. Ook een tijd waarin mensen elkaar hartgrondig kunnen misverstaan. In deze tijd eenheid door Gods Geest. Een grandioze belofte. Tikkeltje naïef. Moet het ook zijn. De hoorders op die allereerste pinksterdag werden enigszins prettig gestoord: “ze raakten geheel in verwarring omdat ieder de apostelen hoorde spreken in zijn eigen taal.” Dat is het geheim van Pinksteren: anders zijn/veelkleurigheid, en toch elkaar verstaan/eenheid.

Gods Geest
die al wat mensen verdeelt te boven gaat
en hen bezielt tot wat heilig is en goed,
opdat wij, zingend en zwijgend,
biddend en handelend,
God eren en dienen. 

Zo zegt ons de remonstrantse geloofsbelijdenis. Dit vertrouwen op Gods Geest vieren wij op 24 mei, met ons eigen koor. Een enthousiast begin van een beter jaargetijde. De eerste dag van de rest van uw leven.

gepubliceerd op 14 mei 2015