Het balkonmysterie

door Greta G.F. Huis

Balkontuin

De ogen van Suzanne schitteren geel en oranje. De afrikaantjes zijn dit jaar lang en de bloemen klein, intens oranje, bruin bijna. Op de geraniums kun je altijd bouwen, weelderig vullen ze de hangmanden. Het slakropje is met een inhaalrace bezig. De drie andijvieplanten zijn bij het eerste voorjaarszonnetje op hol geslagen en zijn er nog van aan het bijkomen. Temidden van deze bloemen en plantenpracht lees ik op mijn balkon de krant en drink een pot earl grey thee. Ik zit boven een tuin met ruisend bamboe en heb uitzicht over diverse binnentuinen, balkons en dakterrassen van vele buren. Ik zie haar niet, maar hoor dat iemand aan de overkant gebruik maakt van een daktuin voor een telefoongesprek. Flarden hoor ik.

“Oh wat shit zeg, wat kut. Een lieve oudtante was ze. Was ze erg ziek?” Karin hoor ik. Zo heet mijn overbuurvrouw, van drie hoog en drie huizen naar rechts, zo weet ik intussen. Ze luistert en reageert op een vraag: “Ik ga morgen met een huisgenootje van hier naar het Amsterdamse Bos. Nee, niet met Sophia maar met Natasja. Sophia woont hier niet meer. Ja, dat is een vriendin van Natasja. Door haar is Natasja hier ook komen wonen. Sophia deed het altijd. Nu is het klaar.” Reactie aan de andere kant van de lijn. Karin neemt het woord weer. “Nee, dat is ook zo. Maar omdat Sophia het altijd deed, doet Natasja het ook. Ja, tuurlijk. Wij weten het. Het komt wel goed. Het hoort erbij met huisgenoten.” Karin valt kort stil en antwoordt dan: “Nee, ik ben al thuis, lekker chillen op mijn dakterrasje. Deze week nog werken. En dan gaat oom Joep hier klussen en ik op vakantie. Goed geregeld! De bank van Kwantum heb ik uiteindelijk besteld en niet die van Ikea. Die van Kwantum was 225 euro. En oom Joep heeft laminaat gehaald bij de Gamma. Kom maar vrijdag, kun je even de kamer voor de metamorfose zien. Wanneer is de crematie?” Karin hoort wanneer de afscheidsdienst van haar oudtante is. “Oh jammer, dan moet ik werken. Ik moet even kijken. Ik laat het je wel weten. Eerst vier dagen werken en dan naar Italië volgende week! Goede groetjes en ciao!”

Overbuurvrouw Karin heeft geen behoefte aan privacy, waardoor mijn verlangen er naar toeneemt maar irrelevant wordt gemaakt. Met de introductie van mobieltjes is voor vele gebruikers ervan de schaamte afgenomen en voor toehoorders een nieuwe vorm van gene ontstaan. Bij blijvend mooi weer hoor ik binnenkort vast hoe de bank eruit ziet, hoe het staat bij het laminaat, hoe de vakantie in Italië was en of ze nog naar de uitvaart van de oudtante is geweest. Misschien wordt dan het mysterie Sophia en Natasja, wat ze nou hebben gedaan, ook ontrafeld.

gepubliceerd op 25 juli 2013



Alle columns