Wat willen we graag nieuwe dingen: een nieuwe telefoon, muziek, avontuur, noem maar op. Er zijn denk ik twee redenen voor het willen van iets nieuws: we zijn erg bang voor sleur en we willen iets toevoegen aan wat we al hebben of kennen.
Als het maar niet allemaal hetzelfde blijft, elke dag hetzelfde… saai!
Nog tot 2 februari is de overzichtstentoonstelling van de Russische schilder Malevitch (1878-1935) te zien in het Stedelijk Museum. Hij is wel de belichaming van die drang om iets nieuws te willen ontwikkelen. Hij ging van figuratief op zoek naar de zuivere abstractie. Hij wilde vrij worden van bekende, herkenbare vormen en zocht  nieuwe wegen in de geometrie. Niets in zijn ‘suprematistische’ schilderijen refereren aan natuur. En inderdaad, hij heeft iets aan de kunstgeschiedenis toegevoegd dat maar weinigen is gegeven. Hij ontworstelde zich aan het bekende, aan de sleur… totdat hij aan zijn zoveelste suprematistische schilderij begon. Zou het toch deze nieuwe sleur zijn geweest die hem op het laatst in zijn leven terug dreef naar het figuratieve? Of is het ontwikkelen van echt iets nieuws voorbehouden aan jonge mensen? Keren we als we oud worden onherroepelijk terug naar het bekende van ooit? Nieuw en oud, het heeft beiden zijn waarde. En misschien wordt je pas eeuwig herinnerd als je die beide kanten weet neer te zetten in je leven.
We vieren misschien niet voor niets oud-èn-nieuw.

gepubliceerd op 9 januari 2014