Het is de tijd van het nieuwe: er is een nieuw kindje geboren met kerst, een nieuw jaar is begonnen. We beginnen met nieuwe moed aan 2013, hebben goede -nieuwe- voornemens: het wordt allemaal beter. Maar, nieuw bestaat bij de gratie van oud. Zoals licht bestaat bij de gratie van donker en gezond-zijn bij ziek-zijn.
Hoezo nieuw?
Nieuw kan niet zonder het oude. Het is onmogelijk dat iets is, zonder dat het op wat voor manier dan ook is voortgekomen uit wat er al was. Als het waar is, dat het nieuwe bestaat bij de gratie van het oude, dan is oud en nieuw dus met elkaar verbonden. Dan betekent dat dus, dat we nooit iets nieuws kunnen beginnen zonder het oude, zonder het oude er bij te betrekken. We mogen iets leren van het oude om vervolgens beter te worden, iets beter of mooier of groter te doen. Het nieuwe kan natuurlijk ook slechter zijn dan het oude, maar dat is dan nooit de bedoeling geweest.
Interessant is dat nieuw ook ‘het huidige’ kan betekenen, in: ‘ik heb een nieuwe fiets’. En ook ‘vreemd’, in: ‘dat is nieuw voor mij’. Maar zelfs in deze betekenissen is er een verbinding met oud, eerder, vroeger. Laten we dat dus nooit vergeten: we staan niet – nooit – buiten een lijn vanuit het verleden en dus ook nooit naar een lijn in de toekomst. Laat deze gedachte een aansporing betekenen om vanuit het verleden onze verantwoordelijkheid te kennen voor die toekomst. En deze verantwoordelijkheid heeft een verbinding met nog een betekenis van nieuw in: ‘ik voel me een nieuw mens’. Deze betekenis geef je aan dat gevoel dat iedereen wel kent, als je iets heel heftigs, ingrijpends hebt meegemaakt; als je eindelijk begrijpt waar het om gaat in jouw leven…

gepubliceerd op 3 januari 2013