Soms spreek ik jongeren in de kelder die ik al heel lang ken; en dan opeens heb ik het gevoel dat we elkaar eindelijk echt ontmoeten. En dat is dan meestal wederzijds.
Je zou ontmoeten kunnen samenvatten als ‘de ultieme communicatie’. Communicatie is nog steeds het moeilijkste wat er is tussen mensen. Iedereen op de hele wereld kan elk moment van de dag contact hebben met elkaar, maar daarmee is er nog geen sprake van ontmoeting. Na de brief, telefoon en de telefoon met beeld (Skype), komt er nu de computer die mechanisch aanrakingen kan nabootsen. Een kunstmatige hand, bestuurd door sensoren op de hand van de één waar dan ook ter wereld, raakt de ander aan. Zeg niet ‘waar moet dat heen’, want dat zeiden onze voorvaderen ook van de eerste telefoon. Het gaat erom hoe we ermee omgaan. Wordt het een nieuw middel om de ander te overdonderen, te overheersen, macht uit te oefenen, of vergroot het de vrijheid van ons? Zolang eigen belang voorop blijft in de communicatie, kan er geen ontmoeting plaatshebben.
Ontmoeten is contact hebben met elkaar: elkaar aankijken, elkaar zien. Naar elkaar luisteren en niet met je eigen gedachten op de loop gaan en niet elk woord van de ander in de eigen gedachtestroom inkapselen. Nieuwsgierig zijn naar elkaar, zonder belust te zijn op sensatie. De ander echt proberen te begrijpen, al ben je het niet met elkaar eens.
Ontmoeten is contact met elkaar hebben vanuit een openstaan naar de ander vanuit vertrouwen; anders wordt het nooit wat.

gepubliceerd op 14 april 2015