Partir, c’est mourir un peu

door Joost Röselaers

In deze laatste column van mijn hand ontkom ik er niet aan om in te gaan op mijn naderend afscheid. Stukje bij beetje dringt het besef door dat er een einde komt aan mijn werkzaamheden voor Vrijburg. De laatste kringbijeenkomsten, de laatste bestuursvergadering, afscheidsbezoeken. Het waren vier goede seizoenen. Samen met mijn collega’s en de vele vrijwilligers hebben we van alles ondernomen om elkaar te ontmoeten en inspireren. Ik denk aan nieuwe gespreksgroepen, Vrijburgmiddagen, reizen, diensten met politici, bezoeken aan filosofen in Berlijn. Deze levendigheid vond ik ook terug bij de afgelopen ledenvergadering in mei. De onderwerpen die aan bod kwamen deden er toe, het ging om niets minder dan de toekomst van Vrijburg, en de betrokkenheid was groot. Ik vond het geweldig om te zien hoezeer men meedacht met het bestuur, met creatieve oplossingen kwam, en vooral probeerde om elkaar een hart onder de riem te steken. Ondanks de financiële problemen ben ik positief over de toekomst van Vrijburg. We willen nadrukkelijk met elkaar verder (ik denk onder meer aan het voorstel vanuit de kelder om samen een plan voor de toekomst te bedenken), er is een goed bestuur, en er zijn voldoende nieuwe en jonge leden om continuïteit te garanderen. Ikzelf zal het vanaf september van een afstand meemaken, ik blijf graag als lid betrokken bij Vrijburg, en natuurlijk als gastpredikant. Maar eerst komt het echte afscheid, op zondag 25 augustus om 10.30 uur. Dit afscheid zal ook in het teken staan van nieuw leven, door de doop van onze zoon Florian door Jessa van der Vaart. Ik hoop u dan te treffen!

gepubliceerd op 15 augustus 2013



Alle columns