Ja, het is gebeurd, ik ben verliefd. Afgelopen zomer overkwam het me opeens. Er zijn twee manieren om verliefd te worden: liefde op het eerste gezicht en liefde die zich langzaam ontwikkelt tot het moment van ‘de grote verliefdheid’. Deze verliefdheid was niet die liefde op het eerste gezicht, want ik ken haar al zo lang; al in 1979 vond ik haar prachtig en intrigerend, opwindend en avontuurlijk. Soms zag ik haar jaren niet, maar bleef ze in mijn hoofd en zag ik haar regelmatig voor me in al haar schoonheid. Er waren jaren dat ik haar wel drie keer zag terwijl het grote moment, de klik niet kwam. Afgelopen zomer echter gebeurde het. Ik denk dat het kwam doordat ik haar bezocht met een groep jonge mensen die, spontaan als ze zijn, zonder schroom of valse schaamte genoten van haar nabijheid. Ze bekeken haar zo ongedwongen, ze benaderden haar zo direct, zo open, dat ik haar anders ging zien. Het was natuurlijk een vreemde gewaarwording, omdat ik haar kende en haar introduceerde bij die groep impulsieve tieners. Maar door hen zag ik haar opeens ‘zo’. Dank jullie wel, medereizigers van afgelopen zomer, Vrijburg-keldermensen, voor de manier waarop jullie met mij reisden. Ze is inderdaad fantastisch: Portugal.

gepubliceerd op 18 oktober 2014