Vroeger had je volkstuintjes, nu heb je moestuintjes. Volkstuintjes waren de buitenhuizen van ‘het volk’, de moestuinen van nu zijn de uitingen van een verlangen naar de natuur door de standsmens. En Albert Heijn, altijd goed in marketing, bergreep dat en deelde 44 miljoen ‘moestuintjes’ uit, dit voorjaar. En de jongeren van Vrijburg deden dapper mee: een groep jonge moestuiniers kweekte de minipotjes op, potte ze over en ten slotte werden ze in de plantenbakken naast de kerk geplant. En ondanks de onheilstijding dat 90% van de moestuintjes van AH in de vuilnisbak zijn beland, staan onze groentes er puik bij. Sterker nog, de eerste oogsten van sla, spinazie en rucola hebben we al gehad. Het aardige van een moestuin is dat je er een oergevoel bij krijgt. Het idee dat er al sinds mensenheugenis planten worden gekweekt om te kunnen eten, zet ons in een lijn van duizenden jaren mensheid.
In het Bijbels Museum kweekt men planten die in de bijbel voorkomen, zoals dadelpalm, amandel, acacia, oleander, judasboom, vijg en moerbei. Het aardige van deze ‘show’ van planten uit die tijd is dat we nu kunnen bedenken hoe men over zo’n duizend jaar kan denken over de moestuintjes van AH waarvan 90% is weggegooid … Maar een goeie onderzoeker zal dan kunnen vinden dat in de tuin van Vrijburg alle groenten groeiden en gegeten zijn. Mooi hoor, zorg en aandacht geeft zo veel.

gepubliceerd op 9 juli 2015