In het jaar van de herdenking van de tweehonderdste geboortedag van Wagner en Verdi viel tot op heden wel meer van de Duitser dan van de Italiaan te horen. Allicht: Richard Wagner werd geboren op 22 mei, datum die zojuist passeerde. Het laatste muziekdrama dat hij schreef, is Parsifal (1882): een werk waarin het avondmaal en de verlossing der mensheid worden gecelebreerd. Eigenlijk een wonder dat Wagner dit alles, en nog veel meer, in vier uur heeft voltooid. De benadering, hoewel voor het theater ontworpen, is niet vrijzinnig te noemen.
Verdi, geboren op 10 oktober 1813, sloot in de opera zijn carrière af met Falstaff (1893), een muzikale komedie: alles in de wereld is potsenmakerij . Maar voorafgaand aan Falstaff had Verdi, in de loop van 50 jaar, op het toneel meer personen laten ombrengen dan enige andere auteur! Al deze mensenstrijd, die Verdi op zijn bekende, onwrikbaar humane wijze muzikaal en dramatisch (dat is: als toneelhandeling) leven inblies, was het onderwerp van de stevige, maar vrijzinnige cursus in Vrijburg in 2007.
Op Falstaff volgden alleen nog Quattro pezzi sacri : vier geestelijke stukken (1888-1896). Ziedaar een uitgestoken hand aan Vrijburg! Verdi eindigde zoals hij was begonnen: in de kerkmuziek. Aan de orde zullen komen het hoe en waarom van de terugkeer van Verdi tot zijn oude vak en de buitengewone eigenschappen van deze zwanenzang. En allicht gaan wij ook luisteren naar deze vier korte zettingen van aloude geestelijke, gewijde teksten van de hand van een componist die zijn leven lang er geen geheim van heeft gemaakt dat hij niet gelovig was.