Vlak voor de zomervakantie kwam het voorgangersteam voor het eerst bijeen
in de nieuwe samenstelling. De vier J’s: Japke, Jelle, Joep en Joost. We spraken
over de startdienst van het nieuwe seizoen, op 3 september – tegelijk ook mijn
bevestigingsdienst. Door het afscheid in Londen en de verhuizing had ik nog
weinig gelegenheid gehad om stil te staan bij een tekst of thema, maar het
eerste dat spontaan bij mij opkwam was de gelijkenis van de Verloren Zoon.
Want zo voel ik mij wel degelijk: vier jaren geleden ben ik te vroeg uit uw
midden vertrokken. Ik heb enigszins het gevoel dat ik u toen in de steek liet – de
zorgvuldig opgebouwde contacten, en de verschillende activiteiten die wij
gezamenlijk hadden opgezet. Ik ben dan ook erg blij met de kans die mij
geboden is om terug te keren (al verwacht ik – zoals de verloren zoon ten deel
viel – geen gemest kalf op 3 september). Ik zet graag voort wat in gang is gezet,
en neem ook mijn goede ervaringen mee uit Londen. Daar richtte ik me op
activiteiten door de week: een succesvolle serie ‘diners pensant’, debatten over
(Europese, Nederlandse) waarden, lunches met bankiers uit de City. Zo werd
een geheel nieuwe groep betrokken bij de Nederlandse Kerk: mensen die van
huis uit meestal niet kerkelijk waren, maar wel met een grote behoefte aan
zingeving en ontmoeting. De kerk is daar bij uitstek de ‘gedroomde’ plek voor.
Vrijburg is dat ook!
Toen ik hoorde dat de kinderkerk in het najaar verhalen van Jozef centraal
stelt, en op 3 september de dromen van Jozef verteld worden aan de kinderen,
besloot ik mij daarbij aan te sluiten. Want dat is toch de basis van ons christelijk
geloof, van ons gemeente-zijn: dat we leven vanuit een droom van een betere
wereld. Dat wij het perspectief op een andere werkelijkheid nooit uit het oog
verliezen. En dat wij elkaar bemoedigen als dat wel het geval dreigt te worden.
Dat geldt in onze eigen levens, maar ook naar de samenleving toe hebben wij
als het ware een plicht, om te blijven dromen. Om perspectief aan te reiken.
Want, waar het visioen verdwijnt, en waar dromen verdwijnen, daar verwildert
het volk.
Ik zie ernaar uit om de komende jaren samen met u te dromen, en om te leven
vanuit het visioen dat de Bijbelse verhalen ons hebben aangereikt.
gepubliceerd op 14 september 2017