De forsythia bloeit gewoon en de vogels hebben het druk. Alsof er niks aan de hand is!

Er is wel degelijk iets aan de hand, in de mensenwereld. We leven naar binnen gekeerd, letterlijk en figuurlijk. Maar in mij is een leegte ontstaan, een gevoel van achterlopen. Daar buiten, om de mensenwereld heen gebeurt van alles waar ik mijn hart aan kan ophalen. Waarom negeer ik dat? “Kijk naar buiten, mens,” zeg ik tegen mezelf, ”naar al het andere dat leeft en bloeit en ons troost en boeit!”

Gisteren, toen ik bij de wasmachine bezig was, bromde er ineens een kanjer van een hommel me heen. Toen ik de terrasdeur open zette vloog zij naar buiten, een nieuw seizoen tegemoet. Is dat nou niet iets om even heel erg blij van te worden?

gepubliceerd op 26 maart 2020