Somberen hoeft niet meer bleek enige weken geleden uit het hoofdartikel uit Trouw – de Verdieping. Floreren kun je leren luidt het even verder. Nu ben ik altijd benieuwd hoe de inzichten van de psychologie verbonden kunnen worden met het Christendom. Tenslotte streven beide hetzelfde na: gelukkige mensen die een zinvol leven leiden en iets voor anderen kunnen betekenen. Geloof, hoop en liefde.
Een derde van ons land floreert, twee derde is mopperig, negatief of heeft (werk)stress. Lijkt dit laatste niet op de apostelen, zoals zij na Pasen bijeenzitten achter gesloten deuren? Zij kennen momenten waarin zij individueel of collectief verschijningen ervaren – door die gesloten deuren heen. Momenten waarin zij zich weer bewust zijn van het vertrouwen, de hoop en de liefde die zij van Jezus hebben ervaren en geleerd. Maar ondanks die verschijningen blijven zij in hun schulp, hun deuren blijven gesloten.
Ook in dit artikel over Positieve Psychologie blijkt het niet eenvoudig om uit je sombere schulp te breken. Er is een groot verschil tussen erover lezen en de oefeningen daadwerkelijk doen; tussen wéten en ervaren. Net als in godsdienst gaat het om oefenen. Door positieve emoties te oefenen, verbreed je je aandacht en sta je meer open voor anderen. Belangrijk is dat je datgene wat je in de weg zit, niet onderdrukt. Maar een focus op slechts je negatieve emoties, versmalt juist je aandacht.
Enige honderden mopperaars volgden Positieve Psychologie. Een derde bleek na afloop de somberheid afgelegd te hebben. Zij hadden geleerd te floreren door het oefenen van positieve emoties. Dat is een mooi resultaat. Maar twee derde bleef achter gesloten deuren. Zij (wij?) kunnen het niet alleen uit hun schulp komen. Zij (wij?) hebben ook de Geest nodig.:

Kom Schepper Geest Jij,
die de nacht doorbreekt,
het schimmenuur bedwingt.
Wij loven je om
het vuur in onze ziel,
de passie en de pijn,
het verlangen dat weerklinkt.

gepubliceerd op 6 mei 2016