Geschreven door Pieter-Jan André
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Gematigdheid

Het onderste uit de kan…

Meerdere jaren terug was er een flinke kwestie in de Jacob van Lennepstraat in Amsterdam. Sommigen herinneren zich het ongetwijfeld. Het ging om een muurschildering van een blote vrouw, geënt op het liefdesgedicht ‘Aan een Roosje’ van Jacob van Lennep. De muurschildering is ontworpen door Rombout Oomen en bevindt zich op de hoek van de Nassaukade en de Jacob van Lennepstraat in Oud-West. Roosje werd betaald uit Europese gelden om sociale samenhang in de buurt te bevorderen. Er ontstond veel commotie over de vraag of je ‘bloot’ moet en mag verheffen tot kunst en of je medebewoners met een bepaalde religieuze inspiratie kan verplichten om naar een 4 verdiepingen hoog, geschilderd naakt te kijken. In de publieke ruimte.

Na veel praten, spannende discussieavonden, steggelen en ruzie maken vond men een oplossing waar iedereen mee kon leven. De vagina van Roosje werd een gepixelde vagina. Annet Maseland schreef er een artikel over in Vrij Nederland. (Een kut in pixels is niet arrogant, 18 december 2004).

In Nederland lijkt er soms een ingewikkeld spanningsveld te hangen tussen enerzijds ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ en anderzijds het opzoeken van de grenzen. Onder het mom van de vrijheid van meningsuiting.

In de Griekse oudheid was ‘het juiste midden kunnen bewandelen’ een deugd die tot een grondhouding werd gerekend: matigheid in opvattingen, accepteren dat je nog met veel anderen bent en leeft, èn dat je soms ‘ongeveer’ krijgt wat je hebben wilt… maar dat ‘precies zijn’ soms niet tot verbinding leidt. En dat het onderste uit de kan krijgen het gevaar meebrengt dat je of vastloopt met je bootje in te ondiep water of dat je verzwolgen wordt door de golven.
Scylla en Charybdis . Twee monsters. 

gepubliceerd op 24 februari 2021