Geschreven door Margriet Dijkmans van Gunst
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: rechtvaardigheid

Een vrouw van kleur

De laatste weken wordt me regelmatig gevraagd op wie ik 17 maart ga stemmen.

Daarover nadenkend, stuit ik op een interview met Zaïre Krieger op de Correspondent. Haar verhaal raakt me door haar gedrevenheid over het institutioneel racisme in relatie tot de verkiezingen van 17 maart.
Zaïre Krieger is 25 jaar en studeert publiek recht, werkt als journalist, treedt op als spoken word-artiest en is activist – ze was mede-organisator van de demonstraties van Black Lives Matter in Rotterdam.
Ze schreef een politiek spoken word “Nederland, ik wil van je houden”, geïnspireerd op het gedicht Amanda Gorman bij de inauguratie van Biden.
Het laatste deel klinkt als volgt:

Ik wil een poëtische brug zijn maar ik ga praten als Brugman,
als er in het parlement nog steeds geen gezicht is waar ik me aan spiegelen kan.
Ik wil als Amanda Gorman verenigen in alliteratie, tricolon en synoniem.
Maar waarom moet ik constant een oceaan verder kijken om mezelf te kunnen zien.
Nederland, ik wil van je houden, dus laat me alsjeblieft op 17 maart zien dat je dat verdient.

Over institutioneel racisme werd in juli vorig jaar in de tweede Kamer gedebatteerd. Daarover zegt Zaïre Krieger: “Ik heb nog nooit zoveel onkunde gezien. Iedereen was aan het hakkelen. Niemand wist wat het betekende. En het bizarre is dat je een Kamer vol witte mensen ziet die het hebben over institutioneel racisme. Er zijn daar niet veel mensen die het zelf hebben meegemaakt. Dat is het gat tussen de politiek en Nederland. “

Institutioneel racisme (racisme dat onbewust in de structuren van onze samenleving gebakken zit) leidt tot onrechtvaardigheid. Dat uit zich onder andere in discriminatie van ‘mensen van kleur’ bij het zoeken naar werk, bij toelating tot het hoger onderwijs en bij controles door de politie.
Zo blijkt dat mensen met een Marokkaanse achternaam minder snel worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek dan mensen met een Europese naam. En dat Surinaamse Nederlanders vaak als gezellige mensen worden getypeerd maar niet als zulke goede leidinggevenden.
Op de vraag wat ons nu te doen staat, zegt Krieger dat we moeten stemmen op mensen, liefst vrouwen van kleur die lager op de lijst staan zodat ze met voorkeursstemmen in de Kamer kunnen komen.

In 2017 is de stichting ‘Stem op een Vrouw’ opgericht (stemopeenvrouw.com) en dat heeft gewerkt. Er zijn nu meer vrouwen in de Tweede Kamer en in het Europarlement.
Maar de kleur ontbreekt nog.
Met meer vrouwen en mannen van kleur wordt de Tweede Kamer een rechtvaardigere afspiegeling van onze Nederlandse samenleving. 

Dus op de vraag op wie ik ga stemmen op 17 maart zeg ik nu:
In ieder geval op een vrouw van kleur. 

gepubliceerd op 10 maart 2021