Geschreven door Joan de Roos
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Lijden

Leven is lijden

In het christendom heeft aandacht voor het lijden een centrale plek.
Ook de hindoeïsten zeggen: leven is lijden. En het Boeddhisme dankt zijn bestaan aan het zien van het lijden van de mensen. 

Volgens de Belgische psychiaters Dirk De Wachter en Damiaan Denys verwachten wij westerse mensen te veel van het leven. We willen alleen maar gelukkig zijn en dat lukt nu eenmaal niet. Dan komen we bij therapeuten terecht. Hun boeken, respectievelijk ‘De kunst van het ongelukkig zijn’ en ‘Het tekort van het teveel’, gingen als broodjes over de toonbank.
Bij het lezen van artikelen over de net genoemde boeken had ik steeds het gevoel: is dat nu waar, ontkennen wij het lijden echt zo erg?

We lezen graag boeken waarin ellende en narigheid voorkomt en als er in een film of serie alleen maar gelukkige mensen voorkomen haken we af.
Elk jaar in de passietijd gaan duizenden mensen naar de Mattheüs- of Johannespassion. Het Oster-Oratorium van Bach is veel minder in trek.
We lijken er wel dol op om over ongeluk en lijden te lezen en narigheid te zien.
Maar natuurlijk hebben De Wachter en Denys wel op zijn minst deels gelijk. Want als het lijden dichtbij komt in ons eigen leven wordt het lastiger nog gelukkig te zijn.

Toen ik eens een tijdlang diep in de put zat zei een therapeut tegen me: “je bent ècht aan het lijden”. Toen voelde ik me erkend en vanaf die uitspraak ging het beter met me. Ik kon mijn leed accepteren.
Individueel leed is natuurlijk heel anders dan collectief lijden zoals in grote delen van de wereld wordt gevoeld. Daar zijn mensen gedwongen heel anders met hun leed om te gaan dan in het rijke westen. 

Na deze overwegingen een goede passietijd gewenst en vrolijke paasdagen!

gepubliceerd op 31 maart 2021