Geschreven door Marjolein van Panhuys
Voorgelezen door Gert van Drimmelen

Of anders de week daarop

Steeds fietste ik langs haar huis en dacht:
Ik bel even aan;
Maar nu is niet handig.
Ik bel wel even op,
Maar na deze week, dat komt beter uit.
Nu kwam ze onverwachts bij mij.
Ze was alleen gegaan, staat er.
Ze zag er prachtig uit
op de kaart in de enveloppe.
Te lang gewacht.

Het is niet de eerste keer dit jaar dat ik te lang gewacht heb op het juiste moment. Ik heb dagelijks aan haar gedacht, maar koos steeds voor iets anders.

Ik spreek haar familie en haar mooie wijnglazen zijn voor mij. We dronken graag samen een glaasje en spraken over de vogelvrienden die haar bezochten.
Over Floris de reiger, die “wacht even, ik roep hem wel, het is zo’n mal beest!” bij haar op het balkon kwam.
Dan riep ze met een hoge keurige stem: “Floris! Floooris!” en binnen een halve minuut kwam daar dan een reiger aangevlogen.

Ik belde haar toen ik door Pisa liep. “Ben je nu echt daar in Italië? En dan bel je me zomaar op?”
Dan omschreef ik de gebouwen en de mensen die ik zag. De bomen die zo anders zijn en de gebouwen die zo oud zijn.

Haar leven was vol glamour geweest, vaak in de roddelbladen met prachtige foto’s van haar in prachtige jurken, maar ze stierf alleen.
Ik was er graag bij geweest. Ik had graag haar hand vastgehouden.
Maar het kwam even niet uit.

Misschien dat volgende week lukt.
Of anders de week daarop.

gepubliceerd op 31 december 2020