Geschreven door Margriet Dijkmans van Gunst

Voorgelezen door Gert van Drimmelen 


Nieuw – Jonatan

Jonatan is zestien jaar heeft een hersentumor. Drie operaties heeft hij achter de rug. Het leek goed te gaan tot een paar weken geleden. Nu gaat hij bijna dood.

Ik kijk naar beelden van een doodzieke Jonatan die thuis in zijn laatste levensdagen door Jeroen Pauw geïnterviewd wordt. Hij vertelt over zijn besluit om uit het leven te stappen. “Ik vind de klachten nu een stuk groter dan het mogelijke leven wat ik er nog uit zou kunnen halen… Daarom wil ik ergens in de komende periode euthanasie.”
In de laatste dagen wil hij vooral graag vrienden zien. “Ik wil hen op een fatsoenlijke manier kunnen zeggen: dank je wel, maar dit leven is niet meer voor mij. Halen jullie de lol die ik niet meer kan maken er maar extra uit voor mij”.
Het zijn ontroerende beelden en woorden.

Een week later zit zijn moeder samen met andere kinderen die kanker hebben, ouders en artsen aan tafel bij Pauw in het prinses Maxima centrum voor kinderoncologie. Jonatan is te ziek om bij dit gesprek aanwezig te zijn. Hij heeft er op gestaan dat zijn moeder wel mee doet aan dit gesprek want heeft hij gezegd: “ik wil iets meegeven, iets nalaten”.

Tijdens het gesprek zie ik kinderen die soms tegen beter weten in, hopen op genezing. Ik zie artsen die op allerlei manieren proberen het lijden van deze kinderen te verlichten. En ik zie de moeder van Jonatan die vertelt hoe haar zoon veranderd is van een grappende, grollende tiener in een serieus, bijna volwassen mens die nadenkt over leven en dood, over de vraag waarom hem dit overkomt.

Wat een moed van Jonatan en van de andere kinderen, om ons te laten zien waar het in hun leven op dit moment om gaat; de worsteling met de doodsangst.
Bij Jonatan hoor je dat de worsteling over is en dat hij daarmee ten diepste weet dat de wereld niet bij hem begonnen is en ook bij hem niet ophoudt…
Dat moet een bevrijdende gedachte zijn… een gedachte waardoor je rustig kunt sterven.

De doodsangst voorbij. Sommige mensen halen dat en Jonatan is daar een voorbeeld van.
Dat voegt voor mij iets toe aan de schoonheid van het leven.

Dank je wel, Jonatan, dat je ons deze toegevoegde waarde aan het leven… hebt meegegeven… hebt nagelaten.

gepubliceerd op 6 januari 2021