Aan alle katten die ik gehad heb, #275

door Vrijzinnige Miniaturen

Geschreven door Marion Sanders
Voorgelezen door Sanne van Deursen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Brief aan
Titel: Aan alle katten die ik gehad heb.

 

Lieve Mug, Spin, Boot en alle katten die ik gehad heb.

Graag wil ik jullie per brief laten weten hoe ik mijn hele leven tot nu toe
van jullie heb genoten en hoe blij ik ben geweest dat jullie in mijn leven zijn geweest.

Er valt veel over jullie te vertellen, maar daar ga ik niet aan beginnen.
Enkele gebeurtenissen van een paar van jullie, die in mijn geheugen gegrift staan omdat ze voor mij zo bijzonder waren, wil ik nu wel op papier de revue laten passeren. Zodat ik het kan blijven teruglezen en ze voor mij niet verloren gaan.

Toen ik kind was, was jij, Minetje, onze lievelingspoes. Ik zie je nog mijn moeders hoofd likken, als die na een zwaar ongeluk met als gevolg een schedelbasisfractuur door de ambulance wordt thuisgebracht. Mijn moeder zal nog maanden aan het bed gekluisterd blijven.

Wanneer ik zelf een gezin heb ben jij, Mug, onze lievelingspoes. Je kwam van een boerderij in België. Je liet je door de kinderen aankleden met poppenkleertjes en in bed stoppen, waarna je op je zij in slaap viel.
Je was niet alleen, we zorgden altijd dat je een speelkameraadje had.
We verhuisden naar een drukke straat. En dat hebben we geweten… en jij ook. We hebben wat makkertjes voor je moeten zoeken omdat er heel wat auto’s langsreden. Ook jij hebt er een keer mee te maken gehad. We zagen het gebeuren. En toen de auto voorbij was, was je weg. Waar was je nou? Een paar uur later kwam je vrolijk binnen getrippeld. Niets aan de hand!
Maar wat ik ook zag in al die opeenvolgingen van makkertjes was hoe jij met ze omging. Fascinerend hoe de contacten verschilden. Eén makker ging zelfs op de bovenrand van de deur zitten en dan maar blazen. Dat werd geen vriendschap.
Maar met Spin kon je het heel goed vinden. Jullie sloten een absoluut bondje en lagen altijd in elkaar gevlochten te slapen.
We verhuisden met zijn allen naar een omsloten romantisch pleintje met een grasveld in het midden waar grote krachtige bomen stonden en een hekje er omheen. Een eik, een beuk, een plataan en nog wat berken.
Daar zag ik een keer bij thuiskomst laat in de avond jullie zitten in een grote kring samen met wat andere katten in het maanlicht, heel rustig. Romantiek ten top.
Je werd oud, Mug, je kon haast niet meer op een stoel springen. En toen op een ochtend wij de kamer binnenkwamen, zagen we Spin bij de salontafel zitten en daaronder lag jij, Mug. Spin had over je gewaakt en jij was vredig heengegaan.
Spin ging zich toen verstoppen, met moeite konden we je vinden. Naar de dierenarts met je, waar we een standje kregen, we hadden je verwaarloosd. Je hebt nog jaren geleefd, maar nooit meer echt blij geworden. Uiteindelijk hebben we je moeten laten inslapen. Ik heb veel verdriet om je gehad. Je had gewoon onvindbaar moeten blijven, waardoor je dicht bij Mug was gebleven.

Nu ik alweer jaren alleen woon, ben jij in mijn leven gekomen, Boot. Je was 5 jaar en kwam van iemand die psychopathisch was. Hij heeft je mishandeld, al dan niet met opzet. Het heeft een lange tijd geduurd, maar jij en ik zijn dikke maatjes geworden en hebben ruim 12 jaar samengewoond.
In jouw laatste jaren, als ik uit logeren was, verlangde ik naar je en wilde dan eigenlijk naar huis, omdat ik merkte dat je het alleen zijn lastig begon te vinden.
We woonden samen 5 hoog met een dakterras. En dat had mijn Italiaanse buurman ook. Maar die had er nog eens 2 honden bij. Een grote en een kleine. Die grote sprong op een gegeven moment ook over het hek van het balkon. En die heeft jou, Boot over het dak opgejaagd, waardoor je van 5 hoog naar beneden viel. Gelukkig wel op slag dood.

Nu heb ik afscheid van jullie allemaal genomen. Jullie zitten diep in mijn hart en herinnering warm opgeborgen. En nu steun ik tot in lengte van dagen de dierenvoedselbank. Want ik heb aan den lijve jullie emoties en gevoel ervaren. Net als mensen hebben alle dieren recht op erkenning om wie jullie zijn.
En dit simpele Ikea poezenkussen is nu mijn zichtbare herinnering aan jullie, katten, geworden en kijk er vol vreugde naar.

gepubliceerd op 10 oktober 2023



Alle columns