Geschreven door Joan de Roos
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Zomer

Eens komt de grote zomer
waarin zich ‘t hart verblijdt.
God zal op aarde komen
met groene eeuwigheid.
De hemel en de aarde
wordt stralende en puur.
God zal zich openbaren
in heel zijn creatuur.

Wat zou het heerlijk zijn als deze zomer de kerken weer open gaan en als we weer kunnen zingen dat het een lust is.
Mijn hart zou zeer verblijd worden.
Maar ik heb ook nog een verstand en na de zondagse zang word ik op maandag vaak een beetje cynisch. Dat zal ook na de coronatijd zo zijn.
Want wat zing ik eigenlijk? 

In mijn hoofd gaat het ‘Maarten ‘t Hart-achtig’ te keer.
‘Eens komt de grote zomer’. Die tekst suggereert een beetje dat er alleen nog zomer zal zijn. Een groene eeuwigheid wacht ons. Een soort dictatuur van Groen Links?
Ik moet er niet aan denken: geen winter, herfst en voorjaar meer …
We gaan heel wat missen als ‘God op aarde komt’.
Volgens de orthodox-christelijke en wellicht ook vrijzinnige theologie is in Jezus God ooit op aarde gekomen.
Moeten we er wel naar verlangen dat Jezus in onze keurige vrijzinnige kerk huis komt houden? Is hij niet een lastige gast die we niet graag zouden verwelkomen? Zou hij verhuur van kerkzalen (zeker in coronatijden) niet afkeuren? 

Een vorige dirigente van de cantorij heeft eens gevraagd wat we vonden van de liederen uit het Liedboek voor de Kerken.
De meningen van de zangers en zangeressen waren zeer verdeeld over de teksten en melodieën.
Maar … wat de tekst ook is van een lied; hoe dan ook, post corona zullen we weer zingen dat het een aard heeft!

gepubliceerd op 13 mei 2021