Geschreven en voorgelezen door Dik Mook
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Brief aan
Titel: Hey Jimi

 

Hey Jimi.

Man wat heb je met me gedaan! Van Brave luisteraar naar Bach en Beethoven, zoals mijn ouders, naar losgeslagen meeblerende exploderende waterval. Ik was al langer op zoek naar uitwegen uit mijn benauwende wereldje en bijbehorende muziek en toen kwam jij op mijn pad. Gewoon op de radio die ik afschuimde op zoek naar iets nieuws Jij kwam voorbij, toevallig maar met een overdonderend effect. Ik schafte een koptelefoon aan want ik begreep al direct dat het volume een essentieel onderdeel van de ervaring van jouw muziek vormde. Ik zong mee met Hey Joe, nee krijste mee: Hey Joey Oeioeioei. Mijn moeder stormde mijn kamer in bang dat ik in een bad trip was terechtgekomen. Door de koptelefoon hoorde zij alleen mij. Gekrijs. Ik stelde haar gerust dat ik alleen maar meezong met jou, Jimmy. Jij gaf me de gelegenheid stoer te zijn in mijn 16-jarige groepje door jouw muziek te introduceren. Hey Joe, Machine Gun, Purple Haze, Voodoo Child. Ja, love and peace maar met een maximale impact; keihard, kritische teksten, virtuoos lawaai. Daar heb ik op gedreven in mijn vriendengroepje. Allen waren we brave tieners zoals dat toen zo was. Braaf was bijna iedereen in de 60er jaren, en zo niet dan was je crimineel. Je was een mythe voor me en bent dat gebleven. Dat is het mooie van je vroege dood. Vier jaar nadat ik je ontdekte was je dood, ik heb je nooit live gezien. De platen die je hebt gemaakt, wereld van energie, pure kracht, konden niet meer teleurstellen. Zo bleef je die mythe voor mij. Later leerde ik dat een mythe pas een mythe blijft als die niet de kans krijgt teleur te stellen.
Moskou, New York, Siberië, mythische plekken waarbij mijn fantasie en voorstellingsvermogen met me op de loop gingen. Ik creëerde mythische werelden die die namen bij mij opriepen. Totdat ik er daadwerkelijk ook was. Mooi hoor, bijzonder, maar die mythe van die plek spatte uiteen. En de mythe rondom jou kon niet stuk.
Een mythe moet een mythe blijven en dat kan alleen als die in een zekere nevel blijft gehuld, niet af is.
Ik luister niet eens echt veel meer naar je muziek. Er is na jou ook nog zoveel mooie muziek verschenen. En bovendien wil ik niet blijven hangen in vervlogen tijd, een levensfase waar ik uitgegroeid ben, een tijd van drugs en dromen. Dope, die jou uiteindelijk de das om heeft gedaan. Eigenlijk ben ik aan jou onontkoombare neergang ontsnapt eerder dan ontgroeid. Maar als ik dan je muziek weer eens luister word ik direct teruggesmeten in de sfeer van toen, in de positieve Vibe van losgebroken te zijn, los uit de keurige wereld van toonladders, akkoorden en toonsoorten. Ik besef dat ik dankzij jouw muziek een vrij mens geworden ben. Die vrijheid zal ik nooit meer kwijtraken.
Toch moet ik af en toe je muziek horen, als boosterprik zal ik maar zeggen.

I’m goin’ way down south
way down where I can be free
Hey Joe
You better run on down
Goodbeye everybody, ow
Hey, hey Joe…

Weet je nog?

Thanks,
Dik

gepubliceerd op 3 oktober 2023