Geschreven door Christian Modehn
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook

Ook deze zomer zullen we weer genieten van de schoonheid van bomen en bloemen. We hebben deze tijd nodig om op adem te komen. Het is de tijd voor poëzie en misschien wel voor romantische gevoelens. Zomer is de tijd om de band met andere mensen aan te halen. Het is een tijd van vriendschap.

En toch beseffen velen dat deze zomer anders zal zijn dan een paar jaar geleden. Want de coronapandemie is niet overwonnen en zal de mensheid nog heel lang blijven belasten, met name in het arme zuiden van deze wereld. Ook al zijn de meeste van de 7,6 miljard mensen straks ingeënt dan betekent dat nog niet dat we naïef en vrolijk kunnen zeggen: “Binnenkort zijn we weer terug op het oude normaal”. Voor ons Europeanen is het normaal om, vooral in de zomer, lange reizen met het vliegtuig of met een benzine- of dieselauto te maken. Onnadenkend consumeren was vroeger onderdeel van de zomervakantie… maar dat is nu voorbij.

We beseffen meer en meer dat onze traditionele verhouding tot de wereld moet worden aangepast. De wereldwijde klimaatverandering is de grootste uitdaging. Zonder een radicale vermindering van de CO2-niveaus, zullen we in een catastrofe terechtkomen. Wij mensen hebben het klimaat al zo ingrijpend veranderd dat lange tijden van droogte in de zomer gewoon zijn geworden, ook in mijn omgeving, in de deelstaat Brandenburg. De rivieren vallen droog en de gewassen op de velden verdorren. 

Tot op heden kunnen Europeanen blij zijn dat hen cyclonen en overstromingen bespaard zijn gebleven, maar in Bangladesh en Midden-Amerika is dat wel anders. Daar lijden de armen enorm onder een klimaatverandering die ze zelf niet hebben veroorzaakt. We moeten eens praten over ‘klimaatrechtvaardigheid’, een mooi onderwerp om deze zomer te bestuderen …

Om onze manier van leven, inclusief vakantiegewoonten, te veranderen, is het essentieel dat wij burgers en overheden een veel groter politiek bewustzijn ontwikkelen. We moeten bijvoorbeeld kolencentrales sluiten en het gebruik van windenergie en zonnepanelen bevorderen.

Zijn mijn gedachten over de zomer triest? Ja, ze stemmen me verdrietig; onze onverantwoordelijke manier van omgaan met de natuur wordt me steeds duidelijker. Maar wat me daarentegen vertrouwen geeft, is dat we solidair kunnen zijn met elkaar en dat we  samen iets kunnen doen om de neerwaartse spiraal van de klimaatramp te stoppen. Laten we dit doen uit liefde voor onze kinderen en kleinkinderen. Het is een geluk om samen te werken aan de toekomst van deze wereld, Gods schepping. En deze gedachte maakt me gelukkig.

gepubliceerd op 17 mei 2021