Geschreven door Margriet Dijkmans van Gunst
Voorgelezen door Sanne van Deursen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Kantelende Werelden
Titel: Open brief aan Geert Wilders

 

Open brief aan Geert Wilders

Beste Geert

Heel eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat ik jou nog eens een brief zou schrijven.

Maar het zit er aan te komen dat jij over enige tijd, minister-president van Nederland bent. En dat is een serieuze aangelegenheid.
We weten al dat we je vaak zullen horen over de migranten. Dat ze weg moeten, dat ze hier niet horen en dat we geen plaats voor hen hebben.
Migranten is een breed begrip. In mijn brief gaat het over de vluchtelingen, over de asielzoekers. Daar wil ik je iets over vertellen omdat je als minister-president zoveel invloed hebt.

Toen ik rond de kerstdagen het geboorteverhaal van Jezus weer hoorde met de bekende tekst “Maria wikkelde hem in een doek en legde hem in een voerbak van de dieren want in de herberg was voor hen geen plaats”, moest ik denken aan de vluchtelingen, die wachten in het aanmeldcentrum in Ter Apel op een eerste gesprek, op doorstroming naar een beter oord, op asiel. Maar net als de herbergier in het kerstverhaal, zeggen wij: helaas we zitten vol, slaap jij maar in een stoel in de wachtkamer, of op de grond.

Het geboorteverhaal van Jezus zie ik als een metafoor voor onze samenleving. Met wie identificeren wij ons. Met de herbergier, met Maria of met Jozef, of met het pasgeboren kind? Of misschien juist met de herders, koning Herodes, de engel, de ster, de wijzen uit het oosten of noem alle personages maar op die een rol hebben in het kerstspel.
Geert, met wie identificeer jij je? Zo op het eerste oog lijk je het meest op Herodes. Je wil voorkomen dat vluchtelingen overal voorrang krijgen en het straks misschien wel voor het zeggen hebben.
Of misschien lijk je meer op de herder die opkomt voor… ja voor wie? Voor Nederlanders die het in ons eigen land moeilijk hebben, die bang zijn voor de nieuwe mensen in hun directe leefwereld.
Geert, jij bent straks als minister-president in de positie om deze mensen te zeggen dat ze daar niet bang voor hoeven zijn, dat mensen uit een andere cultuur een verrijking kunnen zijn, dat ze wat toe kunnen voegen aan ons bestaan. Dat ze zelfs voor onze zingeving zorgen omdat ze ons keihard nodig hebben om hun weg te vinden in Nederland.

Dat zou toch een enorme ommekeer zijn, een waar kantelpunt in jouw, zeg, in ons denken over vluchtelingen.
Misschien lijk je dan het meeste op de engel uit het kerstverhaal de tegen de herders zegt : “Wees niet bang want ik breng u het mooiste nieuws dat u ooit hebt gehoord, in Bethlehem in een stal is een kind geboren, een heel bijzonder kind.”
Ja Geert, als het ons lukt elke vluchteling, elke migrant als een heel bijzonder kind te beschouwen en een warm welkom te heten, wat zijn we dan ver.

Ik begrijp dat wat ik je schrijf meer een droom is dan realiteit. 180 graden kantelen is niet niks.

Misschien is het een idee te beginnen met een gesprek met een asielzoeker in Ter Apel. En luister dan goed als je hem of haar vraagt: Wat brengt je hier? Wat verwacht je van ons? Wat wil je hier doen? Wat kan jou helpen om in Nederland te aarden?
Wie weet, schuiven je denkbeelden over vluchtelingen een beetje op en kun je dat delen met het parlement en met het volk.
Misschien heb je moed nodig want zo eenvoudig is het niet om met bijvoorbeeld een Syriër die niets anders dan zijn eigen taal spreekt, in gesprek te komen. Bedenk dan dat jij, net als ik en de meeste Nederlanders, weinig te verliezen hebben terwijl die mens die in ter Apel tegenover je zit, alles achter zich heeft gelaten en helemaal opnieuw moet beginnen.

Beste Geert, je vraagt je wellicht af waar ik me mee bemoei.
Ik las in het boek van Hein de Haas, “Hoe migratie echt werkt”, dat de asielinstroom al jarenlang op hetzelfde relatief lage niveau blijft want zo eenvoudig is vluchten niet.
Vluchten kost namelijk heel veel geld omdat je mensen moet betalen die je helpen op je vlucht; je weet van tevoren niet waar je in Europa terecht komt en je bent niet zeker of je de vlucht wel overleeft als je de middellandse zee in een klein bootje moet oversteken.

En als ik me dat allemaal realiseer doet het me pijn dat wij Nederlanders, steeds minder ruimhartig, minder vrijgevig, minder humaan worden en de kreet “geen plaats voor vluchtelingen” steeds vaker gehoord wordt.

Ik geloof Geert, dat je het kan; vanuit een ander perspectief naar asielzoekers kijken, waardoor je beeld over vluchtelingen kantelt en daarmee dat van vele landgenoten.

Ik wens je veel moed en mooie gesprekken voor de komende tijd.

Met groet,
Margriet

Ps Op 26 januari hebben wij in Vrijburg/ Amsterdam een solidariteitsmaaltijd met vluchtelingen waar ik jou en allen die dit lezen of horen, van harte voor uitnodig.

gepubliceerd op 9 januari 2024