(s)preken, #269

door Vrijzinnige Miniaturen

5-delige serie met als thema: Tegen De Klippen Op
dit is deel 2.
Geschreven door Rachelle van Andel
Voorgelezen door Sanne van Deursen
Geluidsmontage Seth Mook
Titel: (s)preken

 

Rrrrrrrr…
Rrrrrrrr….
Rrrrrrrr….

Als klein meisje word ik de klas uitgehaald om allerlei acrobatische trucjes met mijn stem uit te halen. Elke week weer.

Bij de eerste spraaklessen of logopedie krijg ik verschillende opdrachten die ik netjes in een schriftje over moet schrijven. Later mag ik op de computer alle dieren op de boerderij aanwijzen en hardop uitspreken. Ik herinner het me nog goed.

De reden van dit alles is dat ik de letter R niet uit kon spreken. Dat is natuurlijk best lastig als je naam met de R begint. Woorden met de letter R probeerde ik zoveel mogelijk te vermijden, een beetje zoals een stoeptegel die je overslaat bij het spelletje hink-stap-sprong.

Als kind observeerde ik liever dan dat ik actief deelnam aan gesprekken. Alleen als het echt, echt moest dan sprak ik.

Hink-stap en wel een hele grote sprong….

Want dan word je ineens dominee. Tegen de klippen op misschien wel.

Alles is al een keer gezegd. Alles is al een keer genoemd. We praten veel, maar zeggen weinig. Vele woorden lijken uitgewoond te zijn. Betekenisloos en versleten. Geloof, hoop en liefde… Wat zeggen zij ons nog? Wat doen zij nog met ons? Raken deze woorden ons nog?

De monnik Benedictus schreef in zijn monnikenregel dat ons hart in harmonie dient te zijn met onze woorden. Dat is ook belangrijk voor de liturgie en de preek. Het is van belang om bezield te spreken. Een spreken dat echt is, oprecht is.

Het is de kunst om geen woord te veel te zeggen, maar ook weer niet te weinig natuurlijk.
Dat doe je door je
Telkens weer opnieuw..

Rrrr…

Raken. Je te laten raken. Ja. Dat betekent dat je leert spreken met je hart.
Dat je enkel die woorden spreekt die ook bij jou resoneren. Woorden die je door je heen laat gaan, waarmee je danst, woorden die je langzaam proeft, waardoor je daadwerkelijk leert spreken met bezieling.

De logopedie was zo gek nog niet. Geen woord kwam vanzelf. Ieder woord moest geoefend worden, totdat de woorden door me heen konden gaan. Ik me de woorden eigen leerde maken en mijzelf en die woorden ook alle tijd gaf om dat te kunnen doen.

Tijd is schaars en tijd is nodig om goede woorden te vinden
Woorden die tot ons spreken

Want,
Alleen dan
Gaan woorden leven

En…
…worden woorden verhalen

 

heel langzaam worden woorden woorden,
worden woorden zinnen, worden woorden,
worden woorden verhalen, heel langzaam.

Aan het vuur in de nacht,
in het hoofd, in het hart, in de handen, in de ogen worden woorden verhalen.

Stamelend proberen, zoekend, druppels worden waterstromen,
waterstromen meren, meren zeeën.

Heel langzaam worden woorden
worden woorden verhalen, heel langzaam verzamelen woorden gedachten, ideeën, worden zichzelf en breken open:

Duizend dingen worden herkend
en geen mens brengt ze eindelijk thuis ze leven
zwervend onder ons als vrienden en bekenden
als tekens van zeker weten,
als tekens van hoop.

-J. den Ouden

gepubliceerd op 6 juni 2023



Alle columns