Stadsleven

door Dik Mook

Een belangrijke keuze in je leven is: wil ik in de stad of op het land leven?
Voor sommige mensen is het geen keuze; zij weten vanuit zichzelf wat voor hen het beste is. Voor andere gaat er een waar onderzoek vooraf aan deze levenskeus: de rust en natuur van het land tegenover de culturele rijkdom en kracht van de stad.
Wij hier in Amsterdam weten het wel… Als je hier eenmaal geworteld bent, dan blijf je, dan verlang je alleen nog naar de natuur ‘om je ven op te laden’. En we weten maar al te goed dat mensen op het land met argwaan naar de stad kijken. Dat is de plek waar criminaliteit zich concentreert, prostitutie welig tiert en agressie en geweld aan de orde van de dag zijn. Het heeft geen zin tegen deze vooroordelen in te gaan, weet ik uit ervaring. Het is het gevoel van onveiligheid dat een plattelander nu eenmaal in Amsterdam krijgt. Net als ik het gevoel van beklemming krijg in een dorp.
Vast staat dat de stad een bron is van creativiteit, van nieuwe ontwikkelingen, van kunstuitingen en nieuwe culturele processen.
Amsterdam geeft Amsterdammers een trotsgevoel, kracht en inspiratie. De meeste Rotterdammers voelen zich er ongelukkig en ongeïnspireerd – en omgekeerd geldt hetzelfde! Veel mensen zien deze gevoelens als iets dat door de natuur is ingegeven: je bent nu eenmaal een stadsmens of een plattelander.
Mijn vermoeden dat dit ‘natuurgegeven’ niet waar is, werd na het lezen van het boekje van Peter Bieri: Hoe willen wij leven?, bevestigd. Hij pleit ervoor om je eigen leven in de hand te nemen en je niet te laten meeslepen door anderen, zoals je voorouders of onderzoeken die ‘bewijzen’ dat leven in de stad of het land ongezond of juist gezond is. Door zelfreflectie, zelfinzicht en kennis kunnen we ons losmaken van onze geschiedenis, ons lot. We kiezen een nieuwe, eigen weg, een eigen culturele identiteit, eigen waardigheid, eigen verantwoordelijkheid: MIJN weg. Sommigen kunnen dat het beste in de stad, anderen op het platteland. Laat je niet meeslepen, maar kies ook hierin je eigen weg. En weet dat het kiezen van die weg, het proces, pas ophoudt als je sterft.

gepubliceerd op 25 april 2013



Alle columns