Wind en vuur zijn de bestanddelen van de geest van Pinksteren en als die gaat waaien zal het heel wat doen oplaaien. In het Grieks, waarin het pinksterverhaal is geschreven, staat voor het woord geest ‘pneuma’.
U weet wel wat pneumatisch is, namelijk iets dat op lucht wordt aangedreven en in werking komt. Dat is ook zo met de geest. Die werkt op lucht, op adem. Als wij de geest krijgen, worden wij dus ‘pneumatisch’ aangedreven, ‘begeesterd’ en gemotiveerd om ons ergens voor in te zetten. Of we zien perspectief in wat voorheen een gesloten boek was en halen opgelucht adem. Het aardige van de geest van Pinksteren is, dat die zich verdeelt over de mensen. Ieder krijgt een stukje geest dat als een lopend vuurtje op de wind is meegekomen en ons in vuur en vlam zet.
Helaas is er in het bestaan van de kerk door de eeuwen heen heel wat getouwtrek geweest aan de geest. De ene traditie zegt dat God de zender is van de geest, de ander zegt dat Jezus het is en weer anderen zeggen: Nee!, de Heilige Geest komt van beiden.
Zo is geprobeerd de geest aan banden te leggen in denk- en geloofsregels. Maar dit heeft alleen tot verwarring en onenigheid geleid in de wereld van geloven, wat juist niet in de geest van Pinksteren is. Die waait verder, leert ons dromen, verhalen schrijven en plannen maken. Dichters maken er pinkstergedichten mee, in woorden als; een bloeiende paarse seringenboom in de tuin en een bos pinksterbloemen. Het verhaal dat Lucas hierover schrijft in zijn bijbelboek Handelingen, gaat over ’tongen van vuur’ die zich verdelen over de mensen. Nu is het woord voor ’tong’ hetzelfde als voor ’taal’.
Dus waar de tongen als van vuur zich verdelen wordt er taal verdeeld. De mensen horen anderen spreken in hun eigen taal. Zonder onderscheid in cultuur, ras, afkomst of godsdienst wordt de een en de ander in de eigen taal aangesproken. Er wordt geen eensluidende wijze van spreken geëist of één manier van geloven opgelegd. En het enthousiasme laait op, wanneer blijkt dat zij elkaar begrijpen, begrip ondervinden en vrijuit kunnen spreken. Daarmee wil Lucas maar zeggen, dat de geest het eigene in ons wakker maakt en iedereen aan het werk zet om het bijzondere in onszelf en in de ander te waarderen.
Pinksteren is ontzettend geestrijk. Juist in een wereld vol diversiteit waait de geest er lustig op los, geeft ons een eigen taak en een eigen plaats, en zet ons in beweging (pneumatisch wel te verstaan) om iets moois te maken van het samen leven. Deze voor mij heilige gedachte geef ik u graag mee bij het oppompen van uw fietsbanden voor een pinksterfietstocht.
gepubliceerd op 23 juni 2006