Geschreven door Eli Valeton
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook

Als ik op straat loop zie ik overal zwerfafval liggen, vooral in de buurt van scholen. Dat raap ik op en doe ik in een van de vele gemeentelijke prullenbakken waar ik langskom. Dat geeft me een goed gevoel maar het maakt me ook verdrietig. De blikjes, snoepzakjes en mondkapjes liggen vaak niet meer dan 10 meter van zo’n prullenbak vandaan! Sommige blikjes zijn niet eens leeg! En ik vraag me dan af: waarom doen die jongelui dat. Want ik ga ervan uit dat het vooral jongeren zijn. Is het stoerdoenerij? 

Ik raap zwerfvuil op omdat ik mijn leefomgeving schoon wil houden. Dit is de plek waar ik loop, en leef, het is míjn omgeving. Misschien is het zo dat jongeren zich daar niet bewust van zijn, dat die band met hun leefomgeving ontbreekt. 

Laatst droomde ik iets waarvoor ik me schaamde toen ik wakker werd. Er lag iets op de grond en ik raapte het op. Het was niet duidelijk wat het was maar dat deed er niet toe. Iets dat ik niet verloren had maar wel wilde hebben. Maar toen ik het opgeraapt had bleken het twee identieke dingen te zijn. En ik had aan één genoeg. Dat tweede ding had ik niet nodig, wilde ik kwijt. Dus gooide ik het gewoon weg! Met mijn linkerhand liet ik het achter me vallen. Eenmaal wakker heb ik lang gepiekerd wat die droom betekende. Ben ik ook zo? Doe ik net zo als die scholieren? Uiteindelijk denk ik dat de droom mij vertelde hoe ik vroeger was, toen ik nog jong was. Toen ik nog geen gevoel had voor mijn leefomgeving als iets van mij. Dat besef is pas later gekomen. Door de opvoeding thuis en op school. En in de kerk, vooral in de kerk. 

Er is nog hoop voor de jeugd van tegenwoordig!

gepubliceerd op 10 juni 2021