Je kunt het leven van Jezus kenmerken door enerzijds zijn vertellen over en voorleven van Gods koninkrijk, en anderzijds zijn lijden en sterven, de uiterste consequentie van het eerste. In deze tijd tot Pasen ligt hier de nadruk op. Daarom noemen wij deze tijd de lijdenstijd. Uit respect. En ook wel de vastentijd. Sommigen ontzeggen zichzelf in deze tijd genot, zoals zoetigheid, drank, uitgebreid eten en ook seks. Genot verdooft. Niets mis mee, maar door jezelf deze verdoving een tijdje te ontzeggen, word je teruggeworpen op jezelf, jouw eigen bestaan en de wijze waarop je denkt en doet en rondgaat onder de mensen. Je kunt opengaan voor wat er toen daar gebeurde en welke betekenis dat voor jezelf nu kan hebben.

Dat klinkt vrij ernstig. Het lijdensverhaal is ook de donkere kant van onze levensbeschouwing. Vertellen over het koninkrijk is veel hoopvoller en positiever. Toch is er niets mis met een tijd stilstaan bij de donkere kant van ons leven. Hoe die is, wat ons is overkomen, hoe ik met andere mensen omga, of dat voldoende is.

Op Witte Donderdag bij uitstek herdenken wij Jezus’ rondgaan onder de mensen. Hoe Hij zijn ideaal nastreefde tot het uiterste. Wij willen proberen dit zelf te beleven aan de hand van afbeeldingen uit de lijdenstijd. Zodat zijn rondgaan onder de mensen dichterbij komt. Zodat wij iets van zijn uitdelen ervaren, wanneer wij zelf in het avondmaal delen met elkaar. Ik hoop dat u het wilt meemaken.

gepubliceerd op 3 april 2014