Geschreven door Eli Valeton
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook

Dit is waar we allemaal zo ontzettend naar verlangen: warmte. Niet die van wollen truien en radiatoren. Maar de warmte van de zon. Zonder jas naar buiten kunnen, blote voeten in sandalen. Zorgeloos en ontspannen. Vooral na de kille aprilmaand en het koude begin van mei is dat verlangen heel sterk. Wat zal het heerlijk zijn weer in de tuin te zitten, te ontbijten op het terras. Ik fantaseer al over vakantie. Zelfs over kamperen en in zee zwemmen. Of ik dat ook echt ga doen is nog de vraag. Het is een verlangen, een droom over zonnewarmte.

Ik ben bezig met het opruimen van de oude dia’s van mijn vader. Hele series van de vakanties in de 50-er en 60-er jaren. Haarscherpe zwartwit opnames van kamperen in Frankrijk. Kinderen die forten bouwen op het strand, of door het bos een heuvel op klauteren. Ik geniet van de herinneringen die deze dia’s oproepen en word weemoedig tegelijkertijd. Altijd scheen de zon! Zo lijkt het. De dagen dat het regende zijn natuurlijk nooit fotografisch vastgelegd, en dus vergeten. Een valse truc van het geheugen!

Hoe heerlijk die vakanties van vroeger ook waren, ik weet heel goed dat het tegenwoordig meestal net zo fijn is. Alleen heel anders. En in de fotoalbums van de afgelopen jaren regent het ook nooit!

Het is nu ik dit schrijf nog steeds koud en nat. Als deze miniatuur verschijnt is de zomer vast al dichterbij. Er bloeit zo veel! En iedere dag is er wel iets nieuws te zien, het is om buiten adem van te raken. Paardenbloemen, boterbloemen en koolzaad kleuren de bermen en slootkanten geel. Het fluitenkruid begint ook al en dat is wel ongeveer het allermooiste! Die witte bruidsluiers die je boven de berm ziet zweven als je er langs rijdt. Heerlijk!

 

gepubliceerd op 20 mei 2021