Adventstijd. Tijd van ‘komst’. Een tijd om je voor te bereiden en te verheugen op de komst van het kerstkindje, dat hoop brengt. Elders in dit blad leest u dat in deze tijd steeds hetzelfde adventslied zal worden gezongen: Als tussen licht en donker. Het lied beschrijft Jezus als een beschermer, die de wacht houdt over ons mensen en licht brengt in de duisternis. De tekst is nogal stellig, alsof het om een waarheid gaat. Maar ik denk dat die stelligheid is bedoeld als uitdrukking van een verlangen: hoe groter het verlangen naar een hoopvolle toekomst, hoe stelliger we zingen dat die er werkelijk aankomt.
In de donkere dagen rond Kerst ligt die hoop niet voor de hand. Ja, het kan zeker heel gezellig zijn en ieder doet zijn best. Maar als je niet zo positief bent, legt Kerst genadeloos je pijnpunten bloot. In een artikel las ik hoe een psychiater hoop geeft aan mensen die vooral de donkere kanten van het leven zien. Het viel op dat hoop zit in het aanvaarden van jezelf en de situatie zoals die is. Pas als het verdriet niet meer hoeft te worden bestreden maar er mag zijn, kun je als mens erbovenuit groeien. Hoop zit er niet in dat de last van het leven minder wordt, maar dat je die last beter kunt dragen.
Wij mensen leven tussen licht en donker. In het leren leven daarmee kunnen we in die ene mens 2000 jaar geleden een voorbeeld zien. Een mens die ten volle de lichte en de donkere kanten omarmde en zo hoop gaf aan velen. Als een beschermer die de wacht houdt en licht brengt in de duisternis.

gepubliceerd op 26 november 2016