Wij, Europeanen, kunnen met onze Nederlandse, Belgische, Franse etc. paspoorten elk willekeurig land bezoeken, bijvoorbeeld in Afrika. Omgekeerd geldt dat niet voor mensen uit Afrika. Zij, Soedanees, Nigeriaanse, Ghanees en Somalische, kunnen niet zomaar Europa bezoeken. Stel je voor. Als mensen zijn ze niet welkom. Pas als dode krijgen ze op het Italiaanse eiland Lampedusa een menselijke behandeling, mits ze met tientallen tegelijk op zee sterven en worden gevonden.

Wij die met eigen ogen de aarde zien verscheurd
maar blind en onmededogend ontkennen wat gebeurt:
dat oorlog is geboden en vrede niet mag zijn,
dat mensen mensen doden, dat wij die mensen zijn.

                                                       (Huub Oosterhuis)

“Vanwege de voortdurende gewapende strijd, terrorismedreiging, criminele dreiging en rechteloosheid worden alle reizen ontraden naar Somalië. Alle aanwezige Nederlanders wordt geadviseerd Somalië direct te verlaten.” Zo staat te lezen op de website van de rijksoverheid. Voor Nederlanders is Somalië onveilig. Voor anderen, (uitgeprocedeerde) Somaliërs in Nederland, is het land veilig (?!). Ze worden gestimuleerd naar Somalië te gaan.

De arbeidsomstandigheden voor werknemers zijn in Nederland, door de bank genomen, goed geregeld. In Aziatische landen als Bangladesh is dat niet het geval. Wij pikken de arbeidsomstandigheden, die daar gelden, voor onszelf niet. Wij accepteren ze wel voor anderen. We kopen immers massaal zeer goedkope kleding waarvan we weten dat ze in schrijnende omstandigheden zijn geproduceerd.

Apartheid speelt niet meer op nationaal niveau (Zuid-Afrika) maar globaal. Het is bovendien gemeengoed geworden.

Dat wij toch niet vergeten waartoe wij zijn gemaakt,
dat diep in ons geweten opnieuw het licht ontwaakt,
dat in ons wordt herschapen de geest die overleeft,
dat onze lieve aarde nog kans op redding heeft.

                                                         (Huub Oosterhuis)

gepubliceerd op 12 december 2013