De eerste stap, de eerste zin, die zijn belangrijk. Waarmee begin je een verhaal, een gedicht of een brief? Hoe klinkt de opmaat van de te spelen muziek? Alles zit in dat ene moment. Het is net als de aftrap van de voetbalwedstrijd die alle verwachting en spanning van het spel losmaakt. En stel dat ik mijn verhaal begin met: ‘er was eens’. Deze magische woorden roepen in ons altijd weer het sprookje wakker met een hoopvol en goed einde. Wie de woorden ‘In den beginne’ hoort, herkent de allereerste zin van het eerste hoofdstuk van het eerste Bijbelboek. Toch heeft dit ‘in den beginne’ niet te maken met een beginpunt in de tijd, maar met een beginsel of uitgangspunt, een principe waarvoor je wilt gaan.

De Amerikaanse theoloog Catherine Keller (1953) benadrukt in haar boek over de constructieve theologie dat het scheppingsbegin geen letterlijk begin is, als wel een begin dat we kunnen denken en waarover we praten met elkaar. Als wij dit ‘in den beginne’ lezen, staat de schepper niet tegenover maar juist in de wereld en tussen de mensen, die door de scheppende kracht worden verbonden met elkaar. God schept niet uit niets, maar uit de diepte van ons bestaan.

Zo is het ook met de startzondag a.s. 9 september. Elk jaar beginnen we in Vrijburg altijd weer in dezelfde maand met een startzondag, terwijl wij al heel wat jaren bestaan. Dit begin wordt dus niet bepaald door de tijd op zich. Het is een uitgangspunt en basis van waaruit we samen verder gaan. Het is als de aftrap die spanning schept van wat het nieuwe seizoen zal brengen. Dit doet ons ieder jaar weer opnieuw beginnen met ieders eigen verwachtingen en eigen nieuwgierigheid.

Eén ding mogen wij, in alle diversiteit, met elkaar gemeen hebben. Dat wij door alle tijden heen meenemen wat ons vertrouwd is, dat wij nieuwsgierig blijven naar de verhalen van anderen en ruimte scheppen voor het onbekende. Dit is een goed ‘begin’ voor een geloofsgemeenschap op zondag en door de week, en een kracht die ons diepgang doet vinden.

gepubliceerd op 21 augustus 2018