Geschreven door Pieter Jan André
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Onvrede
19 november 2024
Titel: Beyond, ode to earth

Beyond, ode to earth

Als jonge jongen had ik ruimtevaart als hobby.
En vanmorgen had ik het plezier om de voorvertoning van André Kuiper’s film ‘Beyond, ode to Earth’ te zien, met muziek van Vangelis en Armin van Buren. Een imposante ervaring.
André Kuipers neemt de kijker mee in een beeldenstroom vanuit onze ‘kleine’ wereld in een onmetelijk universum. Ongelofelijk indrukwekkend. Bijna teveel schoonheid in één uur. Thomas Hertog , een natuurkundige noemt zich een biofiel, wat betekent ‘Liefde voor het leven of levende systemen’.
Die liefde maakte zich opnieuw, net als in mijn jeugd, gedurende het ondergaan van de film, ook weer van mij meester. Thomas Hertog schreef een boek over het ontstaan van de tijd: ‘Mijn reis met Stephan Hawking, voorbij de oerknal.’ Ik geniet van dat soort kennis…

Wat mij vandaag tijdens het kijken het meest intrigeert, shockeert en verwondert is de reikwijdte en de kracht van het woord beyond, voorbij. Gedurende de gehele film word je als kijker geconfronteerd met dat woordje ‘Voorbij…’ Voorbij aan de zwaartekracht, voorbij de kleingeestigheid van de mens, voorbij de verschillen tussen nationaliteiten, (André Kuipers vliegt vanuit Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan, naar het ISS) en: vooral voorbij de angst… Alles in de film is letterlijk en figuurlijk ‘onmetelijk’. En… beyond.

Hoewel, één ding is niet beyond: de schoonheid van het heelal. Die betovering, die enchantment , is één grote wolk van overvloed. De overweldigende indruk van de aarde in die grote ruimte, het Noorderlicht en het Zuiderlicht, de opkomst van de zon achter de aarde, het Midden Oosten, de Himalaya, de ‘onweders, de besneeuwde vlaktes, de zeeën’, en ga zo maar door. Ook de schoonheid van de techniek imponeert. Hoe dat ruimtestation, door zoveel verschillende landen gebouwd, in een baan om de aarde draait. alles zo nauwkeurig uitgedacht en vervaardigd. Zo precies…

En de mannen en vrouwen in het ISS werken daar ‘voorbij de angst’,.èn vanuit de liefde voor waar zij in geloven…

Wanneer je het opstijgen van de raket vanuit Azerbeidzjan ziet gebeuren en de astronauten in de capsule bovenop dat vuurspuwende getemde en gestroomlijnde monster, in die kleine ruimte, met een telescopisch uitschuifbaar stokje de knopjes ziet bedienen, dan kun je maar één ding denken. Ze zijn volledig voorbij de angst, beyond fear, en in het vertrouwen gedompeld dat ieder die heeft bijgedragen aan deze techniek, alles heeft gegeven.

De geconcentreerdheid, de glimlach op hun gezichten. De Deense filosoof Søren Kierkegaard, die leefde van 1813 tot 1855, zou ik het gegund hebben om dit te zien. Deze menselijke conditie ‘Voorbij de angst….’ Waarvan hij stelde dat de liefde je daar brengt. Zijn opvattingen over de mens en vooral over de kerk in de 19 de eeuw in Denemarken, waren niet mals. Hij bestempelde de mens als gewoontedier. Maar dan maakt deze film toch duidelijk, dat er vooruitgang geboekt is. In ieder geval op het gebied van groeiend bewustzijn over onze Moeder Aarde, haar kwetsbaarheid, maar ook haar goddelijke oorsprong en, dat we zelf zorg moeten dragen voor haar.

Eigenlijk is de film Beyond ode to Earth één groot visueel gebed, èn een openbaring. Een bad van bekoring. Die, zoals ik Kierkegaard lees, je in contact brengt met de liefde en voorbij de angst…

gepubliceerd op 19 november 2024