Nadat ik de oproep voor ‘Liefde in tijden van Corona’ zag, schreef ik dit gedicht. In beeld is het HIER te zien

Liefs,
Marjolein van Panhuys

Als de lente komt

De mensen zitten binnen, de onzekerheid vliegt rond.
In deze tijden van bezinning wachtend tot de lente komt,

Is het tijd voor de stilte, voor de mensen even rust
Nadat de wereld eerst in brand stond zijn de branden weer geblust,
Maar het toedoen van die branden was nog altijd actief we
Vullen ons met werk en te weinig meer met liefde
Het jagen van geluk gaat ten koste van natuur
En wijzelf zijn onderdeel, dus de prijs is nu te duur
We zijn zo dorstig naar successen en die dorst is nooit gelest
Eerst nog even ik, en dan pas komt de rest
Maar nu genoodzaakt in die stilte, kijkend naar onszelf
Krijgt de natuur weer wat de ruimte met de rust in het gewelf
De pleinen zijn leeg, totaal veranderd is het beeld
Zonder toeristen in de steden is er ruimte voor het wild.

De mensen zitten binnen maar de dieren lopen rond
In deze tijden van bezinning wacht maar, tot de lente komt!

gepubliceerd op 27 maart 2020