Op reis door mijn huis
“Een hartelijke reisgroet!”
Veel meer schreven we vroeger niet op de bekende ansichtkaart; er was te weinig ruimte.
Nu kan ik wat uitvoeriger schrijven. En serieus: ik reis door mijn huis. Ik doe er echte ontdekkingen, beleef momenten van vreugde, van stilte, hoogtepunten.
Ik vertrek ‘s ochtends. Ga eerst van mijn bureau naar de boekenkast. En ik sta versteld, bijna beschaamd: zoveel boeken die ik nog niet heb gelezen. Ik kocht ze uit interesse. Kijkboeken, catalogi van tentoonstellingen. Ik pak de “aquarellen van Cézanne” en ga zitten. Ik heb toch de tijd. Met een paar kleuren schildert hij de essentie van het berglandschap van Sainte-Victoire, Provence. Er rijst een vraag: wat betekent het voor mij; word ik ook meester van de eenvoud, zoals Cézanne?
Ik reis verder. In de volgende kamer hangt een uitbundig schilderij, ‘herfstlandschap in de Harz’, een erfstuk van mijn tante Maria. Wat hield ze van dit schilderij. Ik ga zitten, zie haar enthousiasme voor me, ben dankbaar en blijf niet alleen vóór het schilderij hangen, maar stap er ook in: ik bèn in de Harz.
Mijn man roept me uit de keuken voor koffie. “Land van herkomst El Salvador” staat op het pak. We praten niet over de verstandige dwang om thuis te blijven, maar over El Salvador, de burgeroorlog, uitbuiting, de armen, basisgemeentes.
En we zwijgen.
Ik vraag: “Waarom gaat het ons, ondanks alles, toch nog zo goed?”
We reizen nu samen verder, wandelen naar een hele rij kleine Boeddhabeeldjes die vredig naast een serie Jezusfiguren staan. “Eigenlijk is onze meditatiehoek een soort toevluchtsoord”, zegt hij. Ik vraag: “Wat zouden Boeddha en Jezus ons nu te zeggen hebben?”
Misschien zitten we wel een uur stil op de bank. De tijd staat stil. Helemaal in het hier en nu.
Dat gaan we vaker doen, uitstapjes in huis.
Christian Modehn, Berlijn (vertaling Dik Mook)
PS.: Ik kreeg inspiratie voor “Op reis door mijn huis” van de Franse schrijver Xavier de Maistre (1763-1852), uit zijn boek “Voyage autour de ma chambre”.
gepubliceerd op 11 april 2020