Blog 47 ‘Liefde in tijden van Corona’- bijdragen van Elianne Roelandse, Annemieke van de Veen en Carla Josephus Jitta

door Joost Röselaers

Stilte? door Elianne Roelandse

De wereld is stil gevallen. Er is ruimte voor bezinning. Ruimte voor reflectie. Ruimte om een moment even stil te staan. Floortje Dessing die thuisblijft en in Nederland op zoek gaat naar inspirerende verhalen. Voor velen is dit zo. Ik zie de hartverscheurende reportages op televisie en lees ze in krant.

Voor ons is de wereld allerminst stilgevallen. Ik ben naast moeder met een fulltime baan als leidinggevende in een ziekenhuis, sinds 6 weken ook juf, pedagogisch medewerker en mijn eigen hulp in de huishouding. Op mijn werk is alleen nog maar ruimte voor de maatregelen rondom het Corona-virus en wat dat voor onze patiënten en medewerkers betekent. Thuis probeer ik mijn rol als juf zo goed mogelijk te vervullen en verdiep me in alle lesmethodes die langs komen. We proberen in de weekenden en nu in de meivakantie iets van een projectje of programma te bedenken voor de kinderen omdat alle andere activiteiten zijn weggevallen. Zo bouwen we elk weekend de Lego challenge uit het tv-programma Lego Masters en zie ik mezelf deze week de hele woonkamer schilderen met de jongens. In een vrijgevallen uurtje, waarbij de kinderen in een nabijgelegen sloot op zoek gaan naar kikkervisjes, gaan mijn man en ik gewapend met stofzuiger en poetslappen door het huis zodat het enigszins hygiënisch blijft. Een moment van stilte is lastig te vinden.

Maar ook wij worden creatief. Op koningsdag geven we gehoor aan de oproep van het Concertgebouworkest en starten we om 10u op straat met het Wilhelmus, begeleid door Yannick op viool en twee vriendjes op cello en gitaar. De hele straat zingt op gepaste afstand mee en samen drinken we oranjebitter. Nooit eerder waren we op deze manier bij elkaar. Christian, die net begint met lezen en schrijven, legt met oma woordjes op de letterbak en leest haar voor het slapen gaan een verhaaltje voor. Dit alles via digitaal bellen. Oma woont op 1,5 uur rijden afstand, maar nooit eerder hadden we op deze manier eventjes kort contact voor het slapen gaan. Alle knutselwerkjes die de kinderen nu maken worden verspreid langs opa’s, oma’s en mensen in een naast gelegen verzorgingshuis. “Vroeger” verdwenen ze in een la of werden ze alleen bij speciale gelegenheden cadeau gegeven. Nu hangt Timon’s berglandschap ingelijst ergens aan een muur. Mijn vriendinnen, die verspreid over Nederland, België, Duitsland en Zwitserland wonen, zien we normaal één keer per jaar. Nu is er een spontane vrijdagavond borrel via digitale wegen, waarbij we elkaar toch even spreken en zien. Dat deden we voorheen nooit.

Hoewel we al vaak spraken in Vrijburg over hoe het leven soms voorbij raast en er weinig tijd is om stil te staan, heb ik het nooit eerder zo beleefd als nu. Het leven staat allerminst stil nu en het lijkt even hectisch als altijd. Maar toch is het anders en staat het op een bepaalde manier wel stil. Deze tijd roept ons op om nieuwe wegen te vinden om samen te zijn en om samen te beleven. Net als velen snak ik naar een nieuw normaal, naar een nieuw evenwicht, naar het moment dat keuzes niet voor mij maar door mij gemaakt kunnen worden, naar het moment dat we weer vrij zijn om te gaan en staan waar we willen, naar het moment dat we opa’s en oma’s weer kunnen knuffelen. Maar ik hoop dat we de nieuw ingeslagen wegen ook blijven bewandelen en dat deze zullen horen bij het nieuwe normaal. Wellicht is dat dan mijn manier van stil staan en reflectie.

Lieve kinderen, ouders en alle andere Vrijburg vrienden, waar verlang jij naar als strakjes de Corona-tijd achter ons ligt? Wat zou jij als eerste willen doen? En wat neem je mee uit deze tijd? Wat wil je juist vasthouden?

We hebben een hele lieve brief gekregen van Carla Josephus Jitta, waarin ze schrijft wat haar bezig houdt en waar zij naar verlangt. En Annemieke heeft ook een boodschap en een vraag voor de kinderen.

We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Als je het zou willen delen kun je misschien ook een brief schrijven of een tekening maken. En ik hoop, tot snel!

Klik hier voor Annemieke’s inleiding op de brief van Carla: https://www.youtube.com/watch?v=TN1YBknOsMI&feature=youtu.be
Klik hier om de brief van Carla Josephus Jitta te lezen: https://mcusercontent.com/f177a264847d7820ba11a4aa3/files/1076e5f0-bd1c-4da0-ba6b-d79867e6271e/brief_aan_kinderen_kinderkerk.pdf

gepubliceerd op 3 mei 2020



Alle columns