Een Liminaliteitsamenleving, zou dat niet geweldig zijn?

De 1,5-metersamenleving komt eraan. Tussenruimte tussen ons…
Maar zou dat ook overdrachtelijk kunnen? Zoals tussenruimte in veel oude culturen een belangrijke rol speelde… de kracht van rite de passage.

Tijd nemen om iets, zoals ze het vroeger noemde, over de overtoom te trekken…. Het schip van de ene polder, over een wal, naar de andere polder trekken…

Liminaliteit is de fase tussen ‘niet meer’ en ‘nog niet’. Veel van de 50 tot nu toe geschreven blogs gaan hier indirekt of direkt over. De tussenruimte.

Liminaliteit is ook de conditie van het ‘ontvankelijk’ kunnen zijn en het juiste moment waarnemen; Kaïros de rebelse zoon van de kloktijd , Chronos.

Zoveel ingezonden blogs getuigen van waarnemen van het juiste moment èn de inspiratie daarover bij de waarnemer. Kaïros, de god van het juiste moment, van de ultieme gelegenheid.

Liminaliteit stamt uit het Latijnse woord voor drempel. Een drempel betekent letterlijk een doorgang. ‘Een drempel is een grens en markeert het transitiepunt tussen de ene staat van zijn en de volgende’.

Dave Gray schreef het boek: De kracht van Liminaal denken. Het boek leert je te onderscheiden waar je eigen overtuigingen soms drempels vormen zonder dat je genoeg de mogelijkheid opmerkt van het zien van de doorgang. Dit vaak onder het mom van identiteit & overtuiging. Of ‘zelfdichtende logica’ zoals Gray het noemt waar we vaak heel goed in zijn . Zo mis je, volgens Gray, de kans van de transitie. Hannah Arendt’s werk handelt er ook over.

Jezelf over de overtoom leren trekken…….
Zoals een Marokkaanse student in een leerteam van mij, een Nederlandse student ooit spontaan omarmde, nadat deze uit de kast was gekomen door te vertellen transgender te zijn. En bij de VU een traject doorliep om ‘jongen’ te worden. Mustafa vroeg haar: zullen we vandaag maar meteen aftrappen? De Nederlandse student was klein van stuk en verdween in de armen van Mustafa die als aandoenlijk de woorden herhaalde “respect man, respect man, respect…..” En het woordje man kreeg vleugels. Ik was als leraar getuige van een wedergeboorte, zoals Hannah Arendt dit soort ogenblikken noemt. Nieuw leven. Een nieuwe gedaante. Oplichtende momenten van vertrouwen en hoop.

gepubliceerd op 6 mei 2020