De raad van kerken in Nederland gaf vorig jaar een brochure uit “Van god is de aarde, en al wat daar leeft”: waarom duurzaamheid tot het hart van kerk en geloof behoort.
Dit is een meer dan actueel thema, nu we allemaal gedwongen worden om na te denken over ons eigen gedrag en de keuzes die we maken. We zien hoe natuur en milieu tot rust komen, wat zegt dat over ons?
Predikant Japke van Malde leest in dit kader het profetenboekje Jona.
Hieronder vindt u een inleiding op het eerste hoofdstuk daaruit en via de link kunt u een korte online dienst van haar volgen op You Tube, opgenomen in de Lokhorstkerk in haar woonplaats Leiden. Het is een viering van de Ekklesia Leiden, met als thema “Duurzaamheid en schepping”, de schriftlezing is het gebed uit Jona 2.
Klik hier om de opname te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=cgEUa1VToLU&feature=youtu.be
Klik hier om de liturgie van de dienst te bekijken: https://mcusercontent.com/f177a264847d7820ba11a4aa3/files/b617862a-5385-4b24-8304-d793e6f7af50/2020_05_17_de_5e_scheppingsdag_Japke_van_Malde.pdf
Een onheilsprofeet
De bijbelse profeet Jona is een fascinerende figuur, die van God naar Ninevé moet gaan, een grote stad in Assyrië, om de mensen daar te waarschuwen voor een groot onheil: hun goddeloze gedrag zal hun ondergang worden, dat moet Jona gaan vertellen. Maar daar heeft hij helemaal geen zin in, de rol van onheilsprofeet ligt hem niet, en hij vlucht in een schip radicaal de andere kant uit. Hij heeft er tenslotte zelf geen enkel belang bij om de ondergang van een vijandelijk volk te voorkomen.
Tijdens zijn vlucht breekt er een storm los, “het schip dacht te breken” en Jona bekent aan de bemanning dat het zijn schuld is: “ik ben op de vlucht voor mijn God, gooi mij maar overboord”. Maar dat doet deze “heidense” (d.w.z. niet-joodse) bemanning niet, ze proberen met man en macht terug te roeien naar de haven. Als dat niet lukt, roepen ze de god van Jona aan: “laat ons niet vergaan om deze ene man” en dan ze werpen Jona in zee. En inderdaad: de storm bedaart – alsof het nodig is om iets op te offeren om erger te voorkomen…
Onheilsprofeten, wij kennen ze ook: mensen die al jaren waarschuwen voor de uitbraak van een virus, de uitputting van de aarde, de afhankelijkheid van producten uit Azië, of dat we te weinig voedsel kopen dat in eigen land geproduceerd wordt.
Onheilsprofetie – Jona had er geen zin in, die keek liever de andere kant uit – en wij?
Het zware weer, de storm die nu over de wereld raast, onze pogingen om ons schip op koers te houden, wat moeten we daar voor opofferen?
Als straks de storm is gaan liggen: hoe bouwen we onze samenleving dan weer op?
Kijkt u naar de online viering voor een verdere bezinning op deze vragen.
gepubliceerd op 17 mei 2020