Over de doden niets als niet goed, luidt de letterlijke vertaling van dit Latijnse spreekwoord. Het wil zeggen dat het not done is om de minder goede eigenschappen van een gestorvene te ventileren. Dat kan wel, maar dan op een vergoelijkende toon.
Anderzijds zou het spreekwoord kunnen betekenen dat tijd vele wonden heelt. Wonden die iemand tijdens zijn of haar leven jou heeft aangedaan, bewust of onbewust. Zij hebben pijn gedaan, maar in het algemeen kan de mens eroverheen groeien. Zo ontstaat een beeld van de overledene dat mooier is dan hij of zij in de weerbarstigheid van het dagelijks leven is geweest. Misschien wel een beeld van hoe de gestorven echtgenoot, ouder, familielid of vriend(in) bij vlagen was en in potentie had kunnen zijn. Die goede inborst komt in de herinnering meer en meer naar boven.

Sommigen van ons spreken met gemak over hun overleden naasten, anderen weer helemaal niet. Van sommige doden wordt de naam met regelmaat genoemd, anderen bestaan onuitgesproken alleen in gedachten. Wij gaan op allerlei manieren met onze nagedachtenis om. En weet u, er is geen juiste of verkeerde manier. Elke manier heeft zijn werking en over tijd kan ook onze manier van herdenking positief uitwerken.

Op zondag 25 november kunnen de namen van uw overleden naasten weer worden genoemd. Stil voor uzelf als u een kaarsje voor hen aansteekt, of hoorbaar gezongen in de kerk. Voor het laatste kunt u de namen opgeven bij binnenkomst. Aan het eind van de dienst worden de tientallen namen door drie zangers gezongen, gesteund door onze cantorij. Ter ere van hen die zijn overleden.

gepubliceerd op 18 oktober 2018