Geschreven door Sarah Gantzert
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Jij Roept
18 maart 2025
Titel: Eenzaam, maar niet alleen

Foto: Cottonbro Studio, Pexels

Eenzaam, maar niet alleen

‘Eenzaam Maar Niet Alleen’ is de titel van de memoires van de oude koningin Wilhelmina, die ze schreef op paleis Het Loo, waar ze, na haar troonsafstand teruggetrokken leefde.
Niet ver daar vandaan, in Hoog Soeren op de Veluwe is een echoput. Koningin Wilhelmina liet er een theehuis neerzetten. Inmiddels staat er een vijf sterren hotel. Maar de echoput is er nog steeds.
Mensen komen er steeds weer op af, misschien kinderachtig maar wel een leuk uitje.
Net als de koningin was ik gefascineerd door die put. Ik was nog een kind. En er werd mij verteld dat je in de put moest roepen: ‘wie is de koning van Wezel?’ De put antwoordde ‘EZEL’. En mensen om me heen schoten in de lach.

Zo leerde ik dat een echo geen antwoord geeft op vragen, maar gewoon geluid weerkaatst. Echo’s heb je overal. Eerst werd gedacht dat dat alleen met geluid zo was. Inmiddels weten we dat alles resoneert. Sterker nog dat het leven, de schepping, vibratie is. De Griekse filosoof Herakleitos wist het al: “panta rhei”, alles stroomt, alles beweegt, niet waar?!
We bestaan uit miljarden cellen, opgebouwd uit atomen, elektronen etc., ze trillen allemaal ! En onderling reageren ze op elkaar. Niet alleen levende wezens, maar ook dingen vibreren. Alles en iedereen resoneert de hele tijd met alles en iedereen. Sta daar eens bij stil, al is het maar een momentje!
Op internet staan filmpjes hoe een brug in Amerika door een sterke vibratie, opgewekt door de resonantie, instort. Kan je nagaan!

Wat is dat dan voor gevoel: die eenzaamheid, waar de oude koningin het over heeft? We vibreren en resoneren de godganselijke dag. We zijn nooit alleen, dat bestaat helemaal niet.
Ik ben perplex!

Toch is in onze maatschappij eenzaamheid misschien wel probleem nummer één. Meer dan de helft van de mensen woont alleen. Het individu heeft gezegevierd, het streven naar zelfrealisatie is het hoogste doel in het leven geworden. Sommigen komen niet eens meer buiten, de één is verdwaald op internet, de ander in een kamer vol herinneringen. Veel alleenstaanden slikken pillen of lopen bij de psychiater. Het verlangen naar individuele vrijheid heeft ons langzaam maar zeker afgesneden van de ander, we zijn vreemdelingen voor elkaar geworden.

Er is iets fundamenteel mis.
Waarom zijn we ons niet meer bewust van de intieme connectie die er overal voortdurend is door die nooit ophoudende vibratie en resonantie; Het is de levensenergie zelf die we uit het oog verloren hebben.

Sinds drie maanden ben ik weduwe na zesenveertig jaar samenzijn. Dat is een grote leegte, zo opeens. Zeker: er zijn lieve mensen om mij heen en niet te vergeten Monty, mijn hond.
Maar toch…

Als ik stil genoeg ben, voel ik het: die zachte trilling van het leven zelf.
Het is overal— in het ruisen van bladeren, in de adem van de nacht, in het moment dat een glimlach zich verbindt met een andere glimlach. Resonantie hoeft niet luid te zijn. Soms is het een fluistering, een herinnering dat je deel bent van het al.

gepubliceerd op 18 maart 2025