Goede Vrijdag

door Dik Mook

Elke vrijdag (en dinsdag) eten we samen in de kelder met gemiddeld zo’n 15 jongeren. Soms spreken we over bijzondere momenten uit ons leven.
Goede Vrijdag valt dus ook op zo’n maaltijdavond en altijd komt dan weer de achtergrond van deze dag ter sprake. Vaak maakt dat herinneringen los over ervaringen met de dood uit ieders leven. Het is een van de meest intense ervaringen, zeker van jonge mensen. Zo definitief, zo onomkeerbaar. Je kunt er niets meer aan veranderen. Zo vaak hadden we nog iets willen zeggen of doen, maar het is definitief te laat.

Pas werd ik weer eens geconfronteerd met een totaal ander perspectief op de dood door een gesprek met een hindoe. Hij nam voor mij onaanvaardbare risico’s in het verkeer. Toen ik hem daar op aansprak, zei hij dat hij niet zo bang was om te sterven. Het maakte hem niet zo veel uit, omdat hij toch weer zou reïncarneren, weer een nieuw leven mocht beginnen. Ik vertelde hem over mijn perspectief op het leven en de dood, die uitgaat van de eigen verantwoordelijkheid voor mijn leven en dat de dood ook werkelijk het einde betekent voor mij. Dat idee geeft mij aan de ene kant rust, maar aan de andere kant mijn nabestaanden juist veel verdriet, zoals ik ook veel verdriet heb ervaren bij het sterven van mijn geliefden. We konden uiteraard geen conclusie aan ons gesprek verbinden; het gaat tenslotte niet om wie er gelijk heeft. Ik werd me er in elk geval weer eens van bewust, dat de manier waarop je over de dood denkt, ook maakt hoe je in het leven staat. Zo staat Goede Vrijdag, de dood dus, heel dicht bij Pasen, het leven. Dit jaar op Goede Vrijdag 29 maart zal het zeker weer over de dood gaan, èn over het leven dus.

gepubliceerd op 20 maart 2013



Alle columns