We gaan naar de kerk om er een uur later weer uit gestuurd te worden,  gezegend en wel.
We tanken even bij in ons spiritueel tankstation om de dagen erna weer verkwikt  tegemoet te kunnen treden.
Het duidelijkst wordt het liturgische  wegsturen verwoord in het korte woordje “mis”. Dat komt volgens sommigen uit de vroege Romeinse liturgie en  komt van het latijnse “Ite missa est”. Het wil zeggen  dat de gemeente na  het samenzijn bij de eucharistie weer  als losse individuen wordt heengezonden de wereld in.
Tot op heden wordt het bewustzijn van weer de wereld in te gaan ook in onze kerk steeds  benadrukt. Een maaltijd zit er niet vaak in, we willen het met het Woord doen. Bij de zegen en uitzending wordt uitgesproken dat we onze verantwoordelijkheid voor onze naasten en de wereld weer op ons nemen .
Ook in de landelijke ledenwervingsactie van de Remonstranten bleek de tegenstelling van samenkomen en weggezonden worden aanwezig te zijn.
Landelijk secretaris Tom Mikkers en veel anderen hebben hun best gedaan om leden voor de kerk te werven. Maar intussen verscheen ook een artikel  van Tom Mikkers in AdRem, het landelijke blad voor de Remonstranten,  waarin hij stelde dat Jezus nooit een kerk heeft gesticht en dat het bestaan van een kerk in een specifiek gebouw niet de kern van het christendom vormt.
Ondanks de secularisering in ons deel van de wereld blijven mensen in kerken (en elders) toch ongeneeslijk religieus samen komen.
Er is dus  onzekerheid is en een tegenstelling tussen binnenkomen en buitengaan. Maar dat is iets waar vrijzinnige christenen mee kunnen leven. Of niet?

gepubliceerd op 23 juli 2015