Met mijn (innerlijke) vrijheid, maak ik (anderen ook) vrij.

Op 5 mei viert Nederland een bevrijding lang geleden die ons zeer dierbaar is. Daarmee vieren wij ook onze vrijheid nu. Maar net zoals er geen vrede in de wereld komt als wij niet zelf vrede hebben in ons hart, kunnen we ook niet werkelijk maatschappelijk vrij zijn, zonder innerlijke vrijheid in ieder van ons.

Wij zijn geen volmaakte mensen en onze innerlijke vrijheid kent vele gradaties van beperking. Dat is bij een ander makkelijk te zien, bij jezelf des te moeilijker. Dit psychologische fenomeen was ook in bijbelse tijden bekend, zoals blijkt uit de tekst over het zien van de splinter in andermans oog en en niet de balk in je eigen oog.

Een innerlijk vrij mens worden, althans die weg te gaan, dat is een christelijke opdracht: innerlijk vrij om mijn roeping te volgen, te doen waartoe ik me geroepen voel. Maar waar haal ik de moed en de kracht vandaan? Kan Jezus daarin een voorbeeld zijn? En kan ik – net als hij – anderen vrij maken?

Een mens heeft een leven lang nodig om zijn als kind ontwikkelde waarden en verlangens te duiden en bij te sturen. Anderzijds, als je eenvoudig van geest kunt worden met een hoop vertrouwen, dan ben je gewoon en leef je je leven gewoon vrij en in vrijheid. Dat werkt aanstekelijk en anderen om je heen krijgen de ruimte om ook vrij te zijn. Door jouw innerlijke vrijheid maak je anderen vrij. En waar vrijheid is, stroomt de liefde vanzelf.

gepubliceerd op 1 mei 2019