Foto: Anthony Shkraba Studio, Pexels

Geschreven door Nathan Tax
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Brief aan mijn vijand
21 oktober 2025
Titel: Mijn geachte vijand

 

Mijn geachte vijand,

Bijna begon ik deze brief met een verontschuldiging. Ik weet dat je woorden haat en misschien maak ik je hiermee alleen maar bozer. Met elkaar lezen was al lastig, met elkaar schrijven godsonmogelijk. Lang heb ik mezelf afgevraagd waarom je mij de schuld geeft en niet gewoon met me wil praten. Of waarom je me geen brief schrijft. Ik denk dat ik het nu begrijp – en ik denk dat je gelijk hebt. Misschien geloof je me niet, maar het doet er niet meer toe.

Je liet me aan alles twijfelen. Jij wil nooit praten, schrijven of luisteren. Je wil slaan en schreeuwen. Dat vind ik verschrikkelijk, want ik kan niet slaan en schreeuwen, laat staan harder dan jij. Ik heb het nooit geleerd (en ik had er trouwens ook geen talent voor). Talent had ik wel voor woorden. Ze beschermden me niet tegen jouw geweld, maar ik kon je er wel mee raken – zacht en hard tegelijk – en anderen ermee tegen jou op zetten.
Woorden werden mijn wapens. Wat jij niet kunt, is het enige wat ik kan. En wat ik niet kan, is het enige wat jij kunt. Maar eindelijk begrijp ik dat we allebei een verschrikkelijk geschenk bezitten. Jij gebruikte het jouwe om angst in te boezemen en van je af te slaan; ik het mijne om te verdelen en te heersen. Ik snap het nu: net als ik, kun jij je niet verdedigen. Je hebt de woorden er niet voor – of eigenlijk, er niet tégen.
Toch is er een verschil tussen ons, waarvan ik geloof dat het aan de bron van jouw woede raakt. Jouw kracht is verschrikkelijk, maar eerlijk. Mijn woorden kunnen daarentegen bedriegen: ze kunnen zich voordoen als vriendschappelijk of verbindend, maar ook gebruikt worden om het onrecht dat door een ander gevoeld wordt toe te dekken. Te verstikken.
Jouw eerlijkheid verdient het om op waarde geschat te worden. Ja, jouw kracht is destructiever dan de mijne. Maar na die destructie is er ook ruimte voor verdriet, spijt en rouw. Mijn kracht is juist uitstel van executie, keer op keer. Er komt geen einde aan.

Ik geloof dat we allebei hetzelfde willen: gehoord worden. Hoe komen we hieruit? Ik wil stoppen mijn kracht te gebruiken om zogenaamd te overbruggen en te begrijpen. Helen kan alleen als je je kwetsbaar toont. Ik wil stoppen met krachtig zijn.
Hoe zouden onze vredesonderhandelingen er uit zien? In elk geval niet van een soort dat door advocaten of diplomaten wordt gevoerd, maar het soort dat wordt gefluisterd in de eerlijke uren. Dan geven we eindelijk toe dat haat uitputtend is. Dat we meer op elkaar lijken dan we durven toegeven: dat we allebei zwak zijn en bang dat de ander ons door onze zwakte te gronde richt. En dat we er allebei faliekant naast zaten. In plaats van om elkaars zwakte, bestreden we elkaar uit afgunst om elkaars kracht.

Ik probeer de moed te vinden om mijn wapens, mijn woorden, neer te leggen. Deze brief is voor jou, beste vijand. Ik zal niet voor jou spreken, dat heb ik al veel te lang gedaan. Ik zal je recht doen en zwijgen. Wat jij doet is aan jou.

Met vermoeide hoop,
Nathan, je tegenstander

gepubliceerd op 21 oktober 2025