Dat staat op het homomonument bij de Westerkerk. Raak, want vele homo’s en met hen vele LHBTQI’s hebben zich eenzaam gevoeld in hun anders zijn. Een anders zijn dat er vaak niet mocht zijn, uitgesproken of onuitgesproken. Als je je buitengesloten voelt, waar verlang je dan meer naar dan naar vriendschap?

Bij onze maaltijdviering zingen wij (uit het tafelgebed van Johan Blaauw): Als een vriend van mensen hebben wij u leren kennen. Zou Vrijburg zo niet willen zijn, als navolgers van deze man uit Nazareth? Juist voor de mensen die zich buitengesloten voelen. Dat gaat niet zo maar, je moet er je leventje voor laten verstoren. Dat is heel lastig, maar het is wel onze roeping, als kerk en als christenen.

Een oude boeddhistische tekst somt zeven kwaliteiten op: vrienden geven wat niet makkelijk is om te geven; zij doen wat moeilijk is om te doen; zij blijven geduldig, ook bij heftige gesprekken en woorden die pijn doen; zij delen hun geheimen met je; en bewaren de jouwe zorgvuldig; als het ongeluk je treft, laten zij jou niet in de steek; en als je somber bent en het niet meer weet, kijken zij niet op je neer.

Nu wij terugkeren vanuit vakantie of vanuit de stille zomertijd, is dat niet de vriendschap die wij hopen te vinden in Vrijburg? Dat is waarvoor wij komen. Voor de inspiratie, zeker, maar ook voor elkaars solidariteit. Daarom gaat het op 8 september, de startzondag, over vriendschap. Hoe passend ook dat wij dan afscheid nemen van een bijzondere 30-jarige vriend: organist Erik Visser. Veel van de bovengenoemde kwaliteiten zijn op Erik van toepassing.

gepubliceerd op 2 september 2019