De dichter De Génestet wordt nogal eens geciteerd in vrijzinnige kringen, omdat hij eens heeft gezegd: “Zelf moet ge ’t zoeken en zelf moet ge ’t vinden, Mensch, in uw hart, in het Woord, in uw lot … “.
De schrijver Couperus heeft het gevonden, niet in het Woord, maar meer in het woord. Maar dan nog voelt hij zich gedwongen te schrijven: “Wij weten het nooit, wij tragische zoekers, wij vagebonden met koffers. “ en “wat hebt gij gevonden arme zoekers, o gij arme vagebonden, rijk aan koffers?”.

Dit jaar is het Couperus-jaar en wordt er veel aandacht besteed aan het leven van deze schrijver.
Terugblikkend zou je kunnen stellen dat hij al zoekend en reizend in alle onrust een mooi leven heeft gehad en ons veel mooie woorden heeft nagelaten. Hij was “rijk aan koffers”.

Die uitdrukking kunnen we in gedachten nemen als we zelf aan het reizen en zoeken slaan. Dan kun je natuurlijk de vraag stellen die in de 0-100 diensten steeds klinkt:

“wat zit er in de koffer?”.

Het zou zo maar kunnen dat er in de koffer een boek is verborgen dat lang niet is gelezen. Zoals het boek dat tijdens koning Josia in de tempel van Jeruzalem werd gevonden.  Dat verhaal heb ik altijd prachtig gevonden omdat het aangeeft dat de kern van het geloof verborgen kan zijn en ineens na lange omwegen teruggevonden kan worden.

Het verhaal komt voor in het bijbelboek Kronieken en vertelt ons dat het boek tijdelijk is gevonden en dat het gevoel ontstond dat contact met God hersteld was.
Daarna ging het boek weer in de koffer en ging de zoektocht verder.  Op reis,  op zoek!

Ik wens iedereen een goede reis, rijk aan koffers en dat die nu en dan geopend mogen worden.

gepubliceerd op 17 oktober 2013