Geschreven door Matthijs de Jongh
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Vrij
We remember
Tijdens de zomerkampen van VJK die ik als student leidde, zongen we ’s avonds aan het kampvuur vaak ‘By the waters of Babylon’. Een melancholische canon die het goed doet als je de vonken naar de hemel ziet opstijgen. Een klaaglied dat aan psalm 137 is ontleend:
Aan de rivieren van Babel,
Daar zaten wij treurend
En dachten aan Sion.
We zongen ‘We laid down and wept, and wept, for thee, Zion’, en de melodie huilde met ons mee.
Ik probeer het me voor te stellen hoe het volk van Israel daar zat, moedeloos, aan de oevers van de rivier van Babylon, verdreven ver van huis. De lieren waren aan de wilgen gehangen, de jongens wierpen van verveling steentjes in de rivier.
Ook onze tijd heeft wel iets van een ballingschap. We zijn weliswaar niet uit onze stad gejaagd, maar we zijn wel verdreven uit het leven dat we tot voor kort zo onbekommerd konden leiden. Velen laten zich niet van hun stuk brengen, maar anderen valt het zwaar. Alsof we een beetje in de gevangenis zitten.
‘We remember thee, Zion,’ zo zingt de canon over het verlangen terug naar Sion, symbool van het goede leven in vrijheid. En daarmee rijst meteen de vraag hoe ons Sion er eigenlijk uitzag? En hoe we Sion straks, als we weer vrij zijn, gaan herbouwen? Natuurlijk, ieder heeft zijn eigen Sion, ieders Sion ziet er anders uit. Maar is er ook een Sion dat we met elkaar delen?
Ik lees op dit moment een mooi boekje van Rik Torfs, een ruimdenkende katholieke kerkjurist uit Vlaanderen. Toevallig sprak Joost Röselaers er vorige week ook over in zijn blog over de kerk als gebouw. Het boekje heet ‘De kerk is fantastisch’, een titel die vandaag de dag bijna provocerend overkomt. Maar Torfs heeft gelijk: voor hem en voor mij is de kerk een open gemeenschap, een pleisterplaats voor gelovigen én ongelovigen. Een deur die uitnodigt maar die niets verlangt van wie binnentreedt. Ontmoetingsplek waar je kunt zijn wie je bent en waar je je beschermd weet in je vrijheid, een vrije burg.
Ik hoop dat we snel weer kunnen terugkeren uit onze ballingschap: ‘We remember thee, Vrijburg.’
gepubliceerd op 12 februari 2021