“Nieuwe Leven en Opnieuw beginnen”

Nog twee nachten slapen, dan is het zover, vluchtelingenavond in Vrijburg, een avond met eten en ontmoeting, ontmoeting met vluchtelingen zonder papieren, ongedocumenteerden.
Ik kijk er naar uit, ik wil geraakt worden, geraakt door wat?
Misschien door de moeite die zij nemen om met ons contact te maken,
Misschien door hun moedige pogingen om onze taal te spreken,
Misschien door hun vrolijkheid die zo tegenstrijdig is aan hun situatie.

En waarom wil ik geraakt worden?
Om hoop te krijgen?
Of juist verdrietig te worden?
Of om me bevoorrecht te voelen dat ik deze ontmoeting heb?
Nog twee nachten slapen en dan is het zover….
En dan is het zover….

Ik stap naar binnen, waar zijn ze nu, de mensen waarvoor ik gekomen ben….
Ik zie ze niet, ze zijn in de keuken, ze koken voor ons ….
Ik voel teleurstelling……ben ik daarvoor gekomen?
Ik probeer te zien wat er wel is..…
Ja dat is het gesprek met mijn tafelgenote die ik al zo lang niet gesproken heb en waar ik nu tijd voor heb….haar ouder worden en daarmee haar kwetsbaarheid, raken me.

En dan gebeurt toch ook nog waar ik op hoopte, na het eten.. …

Er dwarrelen kaarten door de ruimte kaarten, die door deze groep ongedocumenteerden, gemaakt zijn en ontroeren.
Kaarten die ze net als het eten wat we zojuist gegeten hebben, maken en verkopen om voor hun groep wat geld te verdienen.
Kaarten met aan de ene kant een door hen gemaakte foto en de andere kant, een door hen gemaakt gedicht. En opnieuw word ik geraakt…:

“Nieuwe Leven en Opnieuw beginnen

Ik ben Abrar Saleh
en ik kom uit Palestina
Dit is mijn vader en zijn moeite met nieuw taal leren.
Dit foto was toen wij naar Nederland waren gevlucht.”

gepubliceerd op 22 september 2020