Vrijzinnige miniatuur #137

door Vrijzinnige Miniaturen

Geschreven door Dik Mook
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Blij

Blije tulp

In het vroege voorjaar, tussen de onafzienbare tulpenvelden voel ik me blij. Vooral die verschillende kleuren samen doen net zoiets met mij als de zon; het geeft de wereld glans, elke glimlach wordt een schaterlach, elk gezicht wordt een ster, een beroemdheid. De kracht van die fantastische kleuren stralen op elk mens af die zich láát aanraken door die kleuren. 

Goed, ik zing een liedje, vervuld van vreugde en schoonheid, maar toch voel ik me ook wat verloren tussen die overweldigende pracht. Ik voel dan wel de kracht, maar word ook klein en nietig door de overrompelende uitgestrektheid. Ik zie wel de schoonheid maar zie de verdorde bloemen er al doorheen.
En zo gaat het vaak met blijdschap. Hoe blijer je bent hoe groter de teleurstelling daarna kan zijn.

Tegenwoordig kan je tulpen kopen met 7 dagen vaasgarantie. Zonder daarvan te weten kocht ik zo’n bosje. Na 7 dagen stonden ze nog fier rechtop in dezelfde stralend rode kleur van een week eerder. Ik raakte ervan in de war. Waren dit wel tulpen, waren ze wel echt, wat had de kweker of fabriek hiermee gedaan?
De week erna lette ik op en kocht tulpen zonder vaasgarantie. En inderdaad, na een dag of vijf bogen ze zich over de rand van de vaas, de bloembladen kronkelden en langzaam verloor het rood zijn kleur.
Nog nooit ben ik zo blij geweest met een bos tulpen, met bloemen die langzaam verwelken. Ik zag hoe prachtig het is, de ontwikkeling van frisse schoonheid naar dorre schoonheid. 

Zou ik het kunnen leren; blij zijn met wat er is, wèl de aftakeling er in te zien en vervolgens vreugde te beleven aan dat verval; zal het me lukken?

 

gepubliceerd op 18 maart 2021



Alle columns